Daha kolay olmalıydı

Kendi taraftarı önünde, kopmuş maçların üzerine (İnönü’deki Beşiktaş karşılaşmasının ilk golü hariç) bir yıldız gibi düşen Anelka, dün akşam Trabzon’da koskoca bir 45 dakikanın, Tuncay’la birlikte boşa gitmesine neden olan oyuncuydu. Trabzonspor’un, “Ya bir tane yersek” endişesiyle orta alanı geçmeye çekindiği uzun dakikalarda, oyunun hakimi olan Fenerbahçe’nin rakip kalede etkisiz kalmasına ve maçı rahatça koparamamasına bu iki isim neden oluyordu. Alex, Aurelio, Appiah, Ümit ve Deniz’in pozisyon üretme çabaları, Anelka ve Tuncay sayesinde defalarca heba oluyordu.Oysa, az önce de vurguladığım gibi, orta alanı geçmeye bile çekinen bir takım vardı karşılarında.. Ve dünkü maç, özellikle ilk dakikalarda, geçen haftakinden çok daha kolay görünüyordu. İlginçtir ki, iki forvetinden beklediğini bulamayan Sarı-Lacivertliler, en gerideki oyuncusunun bir anlık gafletiyle pozisyon bile vermediği ilk yarıyı yenik kapıyordu...İkinci yarıda, şampiyonluğun direkten döndüğü dakikalardan biraz sonra, izleyenlerin “Cafu mu kardeşim bu, sürekli onunla oynuyorsunuz” dediği Deniz’in ortasına Tuncay’ın yere vuruşu ve Daum’un Semih’i bir kez daha yeniden keşfedişi, Fenerbahçeliler’i tekrar hayata döndürüyordu...Tek rakibini, henüz bir hafta önce sürklase edip, aslında bu yarışta rakipsiz olduğunu zaten kanıtlayan Kanaryalar, 90 dakikanın sonunda, Sarı-Lacivert’e gönül verenler dışında hemen herkesin desteklediği Trabzonspor’u yenerek bir kez daha şampiyonluğu hak ettiğini ilan ediyordu...