Çok fark var!

Gökhan’ın hazır olmaması ve alternatifsiz olması nedeniyle Fenerbahçe savunmasının sağ kanadı İngiliz’in emrindeydi. Kuyt sağa geçtiğinde biraz değişiyordu durum, ancak gelişen atakların çoğunda misafirin sağ kanadı ev sahibinin babasının çiftliğiydi!

Geri dörtlüsünde sorun yaşayan Çubuklular’ın derdine “takım savunması” denilen şey çare olabilirdi. Yani, Emenike ve Sow’dan başlaması gereken, Baroni’nin de bir zahmet el atabileceği, ta uzaklarda başlayan bir direnç! Bırakın uzaklarda direnmeye başlamayı, Emenike ile Sow topu rakip sahada tutmayı bile beceremedi. En azından bunu yeterince becerebilseler, savunmalarının nefes almalarına katkı verebilirlerdi!

Geri dörtlü ve takım savunması oturtulamamış, rakip kaleye inmek için gerekli organizasyonlar oluşturulamamış, ele geçirilen fırsatlar da isabetsiz pas, orta ve şutlarla heba olmuşsa, yenilgiden başka ne beklenilebilir ki!

İkinci yarı hazırlık maçı niteliğindeydi. Buna rağmen, iki takım arasındaki kalite farkı hala belirgindi. Futbol oyununda bazen böyle farkları azim, yüksek mücadele ve inançla tersine çevirebilirsiniz. Ne var ki Fenerbahçeli futbolcular bunu gerçekleştirebilecek güç, psikoloji ve uyum içinde değildi!