Beklenecek!

Son derece hareketli, ne var ki bereketsiz bir ilk yarıydı. Bırakın golü, Volkan’ın bir yan top gafleti sonrası direği sıyırıp giden top dışında pozisyon bile yoktu. Ortanın sağında, ortanın solunda ya da tam ortasında, yani muhafakazar bir oyundu.
Sahadaki en dikkat çekici kişi, karşılaşmanın hakemiydi. Bu kadar mı oynatılır oyun, bu kadar mı akıtılır, bu kadar mı izin verilir, üstelik Türkiye Süper Ligi’nde! Cüneyt Çakır sanki başka bir alemdeydi, sahanın hemen her yerinde.
İkinci yarıda da değişen bir şey yoktu. Cüneyt Çakır, her açıdan futbolcuların önündeydi yine.. Ve bu kısır döngüde, kaleyi bulan ilk şut gol oldu. Dakika 74’tü ve bu bir kafa vuruşuydu. Sonra, 78. dakikada ilk köşe vuruşunu kullandı Sarı-Lacivertliler. Ardından, Gökhan farkı ikiye çıkardı. Nihayet, 85. dakikada Fenerbahçe üstelik kendi evinde ilk kez karşı kaleyi buldu. Bu da bir gol ve yine bir kafa vuruşuydu.
Sonrasında, iyice çekilince Belediye, tempoyu istemeden de olsa arttırdı Fenerbahçe. 88’de bu kez Deivid kafayla dokundu, skor 2-2 oldu.
Neredeyse “sıkıcı” veya “orta oyunu” denilebilecek bir futbol karşılaşmasının son 16 artı 4 dakikası ise, macera, gerilim, korku, hepsi bir arada heyecanla doluydu.
Doğrusu, garip bir futbol akşamı oldu. 9 haftadır galibiyet yüzü göremeyen Belediye’ye, başta Abdullah Avcı olmak üzere saygı duymak gerek. Fenerbahçe ise, belli ki yeniden beklenecek. Sevilla maçları bitene kadar. Ondan sonrasında belli olacak akıbet...