Barkovizyonluk maç değildi...

Sağdan Mehmet, soldan Tuncay, Ümit ve bir kaç kez Aurelio, ortadan Semih, Alex diledikleri gibi girdiler rakip ceza sahasına. Önder ve Luciano için bile zaman zaman babalarının çiftliği kıvamındaydı, Erciyes altıpası. Üstelik, ne orta alanda ne de tehlike bölgelerinde bir direnç gördüler bunu yaparken. Rakip savunmanın arasında kaldıkları anlarda bile, dilediklerince paslaşıp, pozisyon üretebildiler. Son vuruşlarda beceri ve şans faktörü onlardan yana olsaydı eğer... Volkan'ın pozisyonunda koparılan yaygaraya rağmen barkovizyonluk bir maç da olmadı doğrusu. Baştan sona, tek kişilik bir oyundu sahnelenen. Volkan, Ümit ve Aurelio en iyileriydi sahanın. Serkan, Alex, Semih, golü ve mücadelesiyle Tuncay da hiç fena değildi. Karşı tarafta ayakta kalanlar ise, Die ve 3 gol yiyen Fadhel'di... Dün akşamki karşılaşma, Kayseri'de Fenerbahçe'den kayıp bekleyenler için hayal kırıklığı, Sarı-Lacivert'e gönül verenler içinse, Türkiye'ye kesin dönüşün belgesiydi. Bundan böyle sadece kendi ligi ve kupasında olacak Kanarya'nın aklı. Fenerbahçeliler için hüzün anlamındaki bu gerçek, rakipleri için hiç de iç açıcı değil. "Zorlu Erciyes deplasmanı" dedikleri bu kadar kolaysa bu takım için, şampiyonlukla ilgili derin hesaplar, sadece akıl ve el yorgunluğu demektir...