Donk, geçen yıl ligden düşen Balıkesir’den bile fazla gol yiyen Kasımpaşa’nın stoperiyken, 6 ayda Rıza Çalımbay’ın doğru kadro mühendisliği sayesinde arkasına Titi ve Omerou’yu (Bozhikov) alarak ligin en verimli 6 numaralarından birine dönüştü. Galatasaray’da fark yaratması için Melo’dan sonra orta alan baskısının ne demek olduğunu hatırlatması şart. Ama, Denizli ve Muslera, Hollandalı’dan fazlasını bekliyor olacak. Galatasaray’ın sorunu hücumdan başlıyor. Ne Burak, ne Podolski, ne de Yasin ön alanda top tutan oyuncular. Onların hücumda kolay top kayıpları orta saha zayıflığıyla birleşince Galatasaray için zincirleme bir savunma zaafı doğuruyor. Kalesinden 70 metre uzakta kaybettiği bir topun Muslera’ya ulaşma süresi oldukça kısa. Bu da Galatasaray’ı, kalesine kolay şut çektiren takım haline getirirken, Muslera’yı en çok kurtarış yapan kaleci kategorisinde zirveye taşıyor. Bu belki Muslera’nın CV’si için iyi bir istatistik ama Mustafa Denizli için büyük kriz habercisi.
Genetiğine uygun model
Donk’un öncelikli olarak zor top kaybeden oyuncu özelliğini sürdürmesi şart. Böylelikle Selçuk’un orta yayın ötesinde kalma süresini artırabilir ve önceki 4 sezonda hücum bölgesine en çok top gönderen oyuncu olma özelliğini hatırlamasına yardımcı olabilir. Bu da Galatasaray’ı genetiğine uygun oyun modeline hızla yaklaştırır.
