Mourinho takımı olmak

Mourinho, Lille’e karşı merkezde İsmail ve Mert Hakan’ı kullandı, Tadiç’i sağda, Szymanski’yi forvet arkasında konumlandırdı. Bu tercihlere karşın topa Lille sahip oldu ama Fenerbahçe topun kıymetini bildi, oyunun inisiyatifini elinden hiç bırakmadı.

Çift forvetli oyun

İkinci yarının başında Fenerbahçe yüksek tempoya çıkmayı deniyordu. Ne var ki, kale arkasından Lille kalecisine atılan bir cisim sebebiyle oyun tıpkı Sevilla maçında olduğu gibi dakikalarca durdu, Fenerbahçe temposunu yitirdi, Lille nefes aldı. Üzerine oyuncu bazlı fiziksel düşüşler de gelince Mourinho 63’te Mert Hakan’ı çıkarıp En Nesyri’yi alarak Dzeko ile önde iki santrforlu oyuna döndü. Oyunu kurarken Oosterwolde’yi sol içe devirerek sol stopere dönüştüren Portekizli hoca, Samuel ile Mert Müldür’ü değiştirerek hem Mert’in sarı kart riskini sıfırlamış hem de Osayi’nin forvet karakterinden faydalanmış oldu.

Biraz da şans gerek

Maximin’in enerjisi tükenmeye yakın olduğundan Fenerbahçe’nin soldan top getirirken zorlanması ve merkezden çıkarken gözlerin Tadiç’i araması İrfan Can’ı çoktan çağırıyordu aslında. Fenerbahçe 76’dan sonra bu sezon sıklıkla oynayacağı güçlü, rakibi kalesine iten Kadıköy oyununun pratiğini yaptı. Solda Tadiç, sağda İrfan Can ve önde iki uzun santrforla baskımetreyi kıracak seviyelere çıktı. Nitekim gol, ceza sahasına uzun atılan bir taçın rakibe çarparak ağlara gitmesiyle gelmiş olsa da o şans golünü yaratan Fenerbahçe’nin kurduğu baskıydı. Fenerbahçe, Lille’e karşı bir dakika bile geri adım atmadı, seriyi uzatmaya götürecek karakteri de sahaya koydu. Ama biraz da futbol şansı gerek. Fenerbahçe artık Avrupa Ligi’nden ilerleyecek. Avrupa’da başarı için Mourinho’ya sahip bir takım olmak yetmez, Mourinho takımı olmak gerekir.