Fark var

Her takım antrenörünün şeklini alır. Fenerbahçe’nin ana sorunu da Pereira’nın şeklini almasıydı. Portekizli hocanın en başından beri yenemediği egoları ve defansif kaygıları Fenerbahçe’nin en büyük rakibi oldu her daim. Pereira’nın çift 8 numara takıntısı bir sistem fetişizmine dönüşünce kazanan kaygılar, kaybeden Fenerbahçe oldu.

Dick Advoocat Fenerbahçe’si Pereira takımına oranla daha ofansif bir karakterde. En belirgin fark burada bence.

Topal’a yeni görev

Mehmet Topal’ın stoperlerin arasına gömülmeden öne oynamak için programlanması Fenerbahçe’ye yeni bir oyun kimliği kazandıracağa benziyor. Tabii burada Josef de Souza’nın saha dışında olmasının payı büyük.

Sahada Topal kadar fark yaratan bir diğer oyuncu Ozan Tufan oldu. Uzun top kullanmak beceri ister. Ozan’da bunun olduğunu biliyorduk ama prangalarından kurtulup atmıyordu ya da atması istenmiyordu.

Emenike’nin sağ kenarda oynamak istemediği çok belli. Ersun Yanal oynattığında da mutlu olmuyordu zaten. Dick Advoocat’ın basın toplantısında yaptığı sistem değerlendirmesinde 4-4-2 sinyali vermesi boşuna değil sanırım. Ozan’ın sağ kenara geçip Emenike’yi ikinci santrfor yapması oyun içinde önemli bir çözüm kaynağı olabilir.

Tribüne hareket gelir

Salih’deki gelişimin sürdüğünü görmek sevindirici doğrusu. Aatif’ın golünde de Stoch’un golünde de pozisyonun yaratıcısı Salih’ti. Topal ve Ozan’ın prangalarından kurtulduğu her maç Salih’i özgürleştirir.

Yeni bir hoca yeni bir sistem yeni bir oyun karakteri Fenerbahçe taraftarının kaybolan heyecanını da getirebilir. Sahi geçen sezon 30 bini aşkın kombine alan taraftar Pereira’ya tepkisini koymak için 9 binde kalmıştı, değil mi?