Ayarlar mı bozuluyor?

Fenerbahçe açısından sezon hayli dalgalı geçiyor doğrusu. Başlangıç noktası ile şimdi arasında elbette bir fark var. Lakin Antalya ve Amed maçları bize kazanımların harcandığını anlatıyor sanki. Ekim ayından itibaren Souza-Topal ikilisi ile takım savunmasını başka bir boyuta taşıyan Pereira’yı bu süreçte en çok kızdıran şey de takımın hızla fabrika ayarlarından uzaklaşması sanırım. Bu takım ligin hücum edilmesi en zor takımıyken son iki resmi maçta tam 7 gol yedi. Antalya maçı, Kjaer’in yokluğuna indirgense de sorun kesinlikle hücum planında gizli.

Santrfor yalnızlığı!

Fenerbahçe’nin kanat forvetleri top hakimiyetini yitirdikçe, santrfor yalnızlığı derinleşiyor. Görünürde bir servisçiyle oynamadıkları için Nani, Markovic ve Volkan, sorunu dripling ile çözmeyi deniyor. Her başarısız girişim Fenerbahçe forvetlerini ekstra geri koşturuyor ve reaksiyon sürelerini uzatıyor. Oysa bu takım kaybettiği topu en çabuk sürede kazanan takım olduğu için ligin en az yiyeniydi. Beşiktaş bu işi Oğuzhan ve Sosa’nın yüksek servis özellikleri sayesinde çözdüğü için topu savunmasından uzakta tutuyor. Bir nevi en iyi savunma hücumdan başlar mantığı. Fenerbahçe’nin bu sorunu çözmesi için Amed maçı önemli bir fırsata dönüşebilirdi. Cezalı olan Souza ve Topal’ın Kasımpaşa maçında olmayacakları düşünüldüğünde Meireles-Diego’lu çözümün merkezde ne sonuçlar vereceğini görmek mantıklı bir seçenekken Portekizli hoca Souza ile maça başladı. Bu, küçük bir detay gibi görünse de, aslında sezonun kalan bölümünü derinden etkileyecek büyük bir ayrıntı.

Alper’deki şaşırtıcı değişim

Bazen bir pozisyon çok şey anlatır. Alper’in, Ersun Yanal dönemindeki gelişimi dikkat çekiciydi. Halihazırda da varlığı çoğu zaman Fenerbahçe’nin ön alanda kalma süresini artırıyor. Fakat dün Fernandao’nun attığı golden önce ‘Bir kontratak nasıl oynanmaz’ı uygulamalı gösterdi. Zemin bu kadar kötüyken toplu koşu en istenmeyecek şeydir. Topla vedalaşma süresini ayarladığını düşündüğümüz için ismini sürekli gelişimle andığımız bir oyuncunun böylesi bir görüntünün öznesi olması çok düşündürücü gerçekten.