Rakip farketmez

Dün yapılan kura çekiminden sonra zorlu rakiplerle de eşleşti. Ancak Galatasaray’ın bu saatten sonra “Kuvvetli rakip” mazereti olmaması gerek. O ligde herkes denk. 1. torba hariç “Eyvah” denilecek bir rakip yok. Aynı şekilde, “Ohh” denilecek takım da yok. Herkes herkesi yener, 1. torbadaki 8 takım büyük ihtimalle gruplarını lider bitirecekler. Onlardan puan alan her takım 2.’lik için diğerlerine avantaj sağlayacaktır. Neticede Galatasaray’ı kuran Ali Sami Yen’in felsefesi, “Türk olmayan takımları yenmek.” Sarı Kırmızılılar da bu felsefeyi bu sene sürdürmeye mecbur.

Sıkıntı cephelerde

Galatasaray’ın en büyük sıkıntısı çok cephede mücadele edecek olması. Şampiyonlar Ligi birinci öncelik olması gerek. Çünkü her aldığın galibiyet 1 milyon Euro ediyor. Grubundan çıkarsan neredeyse 5 milyon daha geliyor. Cabası hem Avrupa’ya hem de lokal rakiplerine hava atıyorsun. Ligi tabii ki unutmamak gerek. Gelecek sezonun Şampiyonlar Ligi anahtarı bizim ligde. Ön elemelerin ne kadar sıkıntılı olduğunu Fenerbahçe-Spartak Moskova eşleşmesinde görüldü. İyi oynayan Fenerbahçe elendi gitti. İkincilikte garanti Şampiyonlar Ligi yok. Gerçi Türk Futbolu o kadar çok dip yaptı ki son senelerde sıralamada ülke olarak 12.’liğe kadar geriledik. Bir sıra sonra şampiyonumuzu da ön eleme bekleyecek. En başta mücadele edeceğimiz problem bu olmalı. Şampiyonlar Ligi’nin katsayısı çok yüksek, Galatasaray kendi göbeğini keserken ülkeyi de kurtarabilir.

İç huzur kaçınılmaz

Zaman zaman Galatasaray’da iç huzur bozuluyor, çabuk da toparlanıyorlar kutuplar. Başarının anahtarı gerçekten uyumlu çalışmada. Alex-Aykut-Aziz üçgeninde yaşanan tatsızlık Fenerbahçe’yi Şampiyonlar Ligi’nden etti. Tarafların hepsi üzgündür şimdi ama artık çok geç. Barış sağlandı deniyor ama el ele seyirciyi selamlayan Alex ve Aykut’un suratından düşen bin parça. Daha da düzeleceğe benzemiyor. Galatasaraylılar’a sakin olmalarının şart olduğunu gösteren en iyi örnek yine ezeli rakip, ebedi dosttan geldi.