Maske indiren Galatasaray

Galatasaray’ın son haftalardaki engellemeleri aşmasına karşılık sürekli kayrılmanın fayda etmediği takımın teknik direktörü kendisini en azından benim nezdimde bitiren maç sonu açıklamasına imza attı. Teknik heyeti cezalarla yedek kulübesinden koparılan, kendi sahasında oyuncusu en rahat atılan, bir hafta önce ilahi tesadüfle aynı yerde gösterilen kırmızı kartlık pozisyona ıkına sıkıla faul çalınan, Burak’a ceza sahası içinde bodoslama faul yapılması davam ettirilen, en az üç yüzde yüzlük gol şansı ofsaytla kesilen, Tahkim Kurulu’nun noterlik makamı gibi PFDK’dan önüne gelen her cezayı onadığı Galatasaray’a saha içi-saha dışı gibi kavramlarla saldırmak en azından ayıptır. Bu ayıbı yetersizliklerine kalkan yapmaya çalışanların iki yıldır kullana kullana tükettikleri mağdur edebiyatının sonuna gelinmiştir. Ben bugüne dek yaptığı hataları es geçerek, sürekli bahane üretme konusunda Mircea Lucescu’nun ulaşılmaz olduğunu düşünürken, kendisini fersah fersah geçenlerin varlığına tanıklık ettim.

Galatasaray son haftalarda ulaştığı form düzeyinin doğal sonuçlarını toplamaya başladı. Elazığ önünde ilk yarı oynanan futbol alkışlanmalıdır. Didier Drogba, artık yazmalıyım, Gheorghe Hagi’ye nihayet yaklaşabilecek bir futbolcunun varlığını kanıtlamayı sürdürüyor. TV başında izlenmesi de zevk veriyor ancak Drogba’yı stadyum’da canlı görebilmek bambaşka bir hazdır. Türkiye’deki hangi takım olursa olsun tüm altyapılar Galatasaray maçlarına ’’Drogba’yı izleme turları’’ düzenleyerek gençlere dünya gözüyle kendisini izletmelidir. Drogba’nın yalnızca futbolculuğu değil sahadaki tüm davranışları beyinlere kazınmalıdır.
Son olarak Gökhan Zan’a teşekkür etmeliyim. Oynadığı futbolun yanısıra sürekli yedek bekleyen bir oyuncunun kendisini nasıl hazır tutacağının abidesidir. Engin Baytar’ın boşverme anlamında anti-tez’i olan Zan umarım futbolu Galatasaray’da bırakır.