Kramponlu mağlubiyet

Takıma olağan paratonerliğin yapamadı. Asıl üzerinde duracağım ise Galatasaray’ın yediği iki golde de hatayı yapanların kullandıkları kramponların azizliğine uğramış olmalarıydı. Artık her maçta sahalar UEFA ve Federasyonların izin verdiği zaman diliminde sulanıyor. Sahanın yumuşatılarak tava getirilmesi ve daha iyi futbol oynanması amaçlanıyor. Futbolcular da buna uygun krampon seçimi yapıyorlar.

Galatasaraylı futbolcuların sahada ısınırken bunu algılayamadıklarını gördüm. Penaltıda Chedjou topa hareketlenirken durduk yerde patinaj yaptı ve düşerken topa dokundu. İkinci golde ise Selçuk İnan rakibine topu kaybederken kaydı. Galatasaray çok kötü oynamasına rağmen doğru krampon seçiminde bulunsaydı böylesine kötü goller yemezdi. Oyunu bir süre daha tutarak en azından yenilmeyebilirdi. Roberto Mancini’nin gelişiyle Galatasaray Mircea Lucescu’lu günlere döndü. Galatasaray teknik direktörleri arasında hatırladığım kadarıyla yalnız Lucescu takım maç öncesi sahaya çıktığında onlara eşlik ederdi. Yeni açığın önündeki kalenin yanında yarım saat boyunca oyuncularının karşılaşmaya son hazırlanmalarını izlerdi. Lucescu’dan sonra unuttuğum bu tabloyu Mancini yeniden hayata geçirdi. Mancini artık takımının maç öncesi ısınmasını soyunma odasında oturarak değil, saha kenarında izleyerek gözlemliyor. Krampon olayında Mancini de sorumludur.

Son olarak Semih Kaya’daki inanılmaz gerilemeye dikkat çekerim. Kopenhag’daki golde ve Cristian’ın vuruşunda soldan yapılan ortalarda top ilk olarak hep Semih’in önünden geçiyor. Savunma’da yalnızca Semih o topları kornere vurabilir. Semih’ten sonra dokunan savunmacı ancak kendi kalesine gol atar. Semih iki yıldır olan gelişimini durdurdu ve gerilemeye başladı. Bir de stoper topa alnıyla kafa vurur, kafasının üstüyle müdahale ederek minare boyu yükseltmez.