Kendi silahıyla vurulan Hagi

Aslantepe’deki Fenerbahçe maçında alınan sonuçtan bağımsız olarak futbol felsefesini çok beğendim. Hızlı ataklar, rakibe baskı ve inanılmaz ölçüde oyun sıkıştırma gibi tek başına bile her birisi mükemmel uygulamalar eşgüdüm içinde peşpeşe yerine getirildi. Ancak artık bunların hiç birisi yeterli değil. Hagi’nin aldığı çok sayıdaki mağlubiyet, deplasmandaki dibe vuruş futbolun sonuç oyunu olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Hagi, teknik direktörlüğündeki soru işaretlerini giderecek sonucu alamamıştır. Oysa Ankaragücü ve Fenerbahçe maçlarında öne geçildikten sonra son dakikalarda yenilen goller olmasa Hagi için gelecek sezona yönelik daha iyimser düşünebilirdim. Hep tekrar ettiğim bir noktayı izninizle yeniden gündeme getiriyorum. “Duran toptan gol atamayan takım duran toptan gol yemeye mahkumdur”. Ankaragücü’nün kornerden Sestak’la kazandığı gol Galatasaray’ın önemli zaafının yansımasıdır. Başta Arda olmak üzere Galatasaray kornerlerini kullananlar topu ön direğe atıyor ama o noktada hiç bir arkadaşı olmadığından vuruş rakibin en yakındaki elemanı tarafından rahatlıkla karşılanıp kontratağa dönüşüyor. İBB maçında Gökhan Ünal’ın İbrahim Akın’a attırdığı gol gibi. Sestak’ın golünde Bednar’ın bomboş bırakılması Galatasaray’ın ön direk kullanımını bilememesinin faturasıdır. Bednar’ın işlevinin farkında bile değillerdi. Çünkü Sarı-Kırmızılı oyuncular orada nasıl pozisyon almaları gerektiğini çalışmıyorlar. Semih’in attığı golde ise alınacak önlem ofsayt çizgisini kaleden uzak tutmaktı. Bu konuda barajı ilerde kurdurmak isteyen Gökhan Zan’ın olağanüstü çabası, panikleyen oyuncularca boşa çıkarıldı ve Semih kötü kaleci Zapata’nın burnunun dibine kadar girdi. Hagi bir anlamda en iyi bildiği iş olan duran topları çalıştırmadığı için kaderin cilvesi olarak kendi silahıyla vuruldu. Şampiyonluğa giden takımlar duran toptan kolay goller atarken Galatasaray’da umutlar tükendi.

Not: Bu yazı, “Hagi gönderildi” haberleri çıkmadan önce yazılmıştır.