Furkan Aldemir

İyi bir hoca’nın düzgün kurgulanmış kadroya nasıl seviye atlatabileceğini gösterdi. Takımda oynayan tüm oyuncular, Can Korkmaz ve Sertaç Şanlı dahil, hayatlarının en mükemmel sezonunu geçirdiler. Hepsi Galatasaray tarihine geçtiler. Aralarından kimseyi ayırmak içimden gelmemesine rağmen Furkan Aldemir’i bir adım dahi olsa öne çıkarmamak beni rahatsız edecekti. Furkan’ı Karşıyaka’daki maçlarında izlediğimde farklı bir oyuncu olduğu net olarak anlaşılıyordu. Galatasaray’da görevli iken tüm yetkililere Furkan’ın sarı-kırmızılı formaya çok yakışacağını belirtiyordum. İlk sezonda işlem gerçekleşemedi ve Furkan bir Fenerbahçe maçında sakatlanarak çok kötü biçimde uzun süre tedavi gördü. O maçtaki Karşıyakalı oyuncuların maçtan sonra döktükleri göz yaşlarını unutamam. Bileğinden sakatlanan bir pivot’un eski formuna dönmesi çok zor görünüyordu.

Ancak Furkan tedavisinin hakkını vererek Galatasaray’a katıldı ve her gün gelişerek Galatasaray-Banvit final serisinin yıldızlığına yükseldi. Özellikle Abdi İpekçi’de canlı izlediğim 2. maçtaki performansını gördükten sonra, temiz yüzlü, her maçı aynı heyecanla oynayan İzmirli delikanlıyı yazmam gerektiğini düşündüm. Cumartesi günü Galatasaray Lisesi önünde karşılaştığım arkadaşlarımla, bu hafta ne yazacağım konusunda sohbet ederken, Tekyumruk’un önderliği, Drogba’nın katkısı gündeme geldi. Kendilerine ne olursa olsun Furkan’ı yazacağımı söyledim. Furkan’ı izlerken sık sık gündeme getirilen şut atmaması düşüncesine ben de katılıyorum ancak kendisini olduğu gibi kabul etmenin makul olduğuna inanıyorum. Keşke en azından potaya orta mesafeden atacağı şutları geliştirmesi mümkün olsa ancak Furkan her haliyle takımına yaptığı muazzam katkıyla baş tacıdır.