Bir kez daha Ufuk Ceylan!

Frank Rijkaard’ın oynattığı kekeme futbol yüzünden Galatasaray hakkında toplu güzellikler yazılamıyor. Hızlı hücum anlayışı Galatasaray’ın portföyünden tamamen çıktı. Başında kim olursa olsun, Türkiye’nin pas yapmaya dayalı futbol oynamak genlerine işlemiş tek takımı Galatasaray’da ileri yönelik peşpeşe üç isabetli top yakaladığım zaman bayram çocuğuna dönüşüp, sevinçten ne yapacağımı şaşırır hale geldim. Rakibe baskı yapmak ise mazinin eylemidir. Duran toptan gol atmayı sistematik hale getirmiş bir Galatasaray’ı Rijkaard varken ummama konusunda kendimi terbiye ettim, beklentilerimi törpüledim. Rijkaard anlayışının egemen olduğu dönemde kollektif başarılar yazamayacağım için bireysel konulara yönelmek kaçınılmaz.

Bireysel konuda en önemli gelişimi ise Ufuk Ceylan’da görüyorum. Oynayan kaleci ışıldar misali her maç daha iyiye gidiyor, kendine güveni artıyor. Şimdilik ağırlıklı eleştirim topu hızlı biçimde elle oyuna sokma konusundaki isteksizliği, hazırlanmamasıdır. İyi bir kalecinin özelliklerinden vazgeçilmezi kalesine atılan korner ve frikiklerde topları yakalar yakalamaz orta saha civarındaki arkadaşlarına elle isabetli paslar uzatabilmesidir. Böyle durumlarda rakip, Ufuk’un kalesine sayısal olarak fazla adam yolladığı, uzun boylu stoperlerini ileri çıkardığı için savunmaların dengesi bozulur, kontratak için şartlar oluşur.

Galatasaray adına hızlı kontrataklar Ufuk’la başlayabilmelidir. Ufuk’ta maalesef ciddi eksiklikler var. Kendisine önerim Florya’daki Claudio Taffarel kasetlerini izlemesi ve Kayseri kalecisi Hamidou’yu örnek almasıdır. Hamidou 60 metredeki arkadaşına topu mükemmel biçimde atan, bu konuda bence dünyanın en iyisidir. Her kalecinin diğerlerinden öğrenecekleri vardır.

Bir de arkadaşlarının Ufuk’a pas vermeleri konusunun ne kadar sakıncalı olduğu İzmir’de görüldü. Sakatlandığı an manasız geri pasa vuruyordu. Kaleciye pası sürekli taktik olarak görmenin sakıncaları umarım anlaşılmıştır. Eğer bunu Frank Rijkaard düşünemiyorsa oyuncular, inisiyatif kullanmalıdır.