Benim özel istatistiklerim

Futbolumuza istatistik olayı Yavuz Gökmen’le girmişti. Sonunda çok abartarak maç yazılarını sırf rakamları aktarmaya ayırmıştı. Gökmen’in vefat etmeden önceki son dönem yorumlarını bir matematik profesörünün kaleme aldığını düşünebilirsiniz. Türkiye’nin lezzetli yorumcusu Gökmen’in çabasında, objektif, elle tutulabilir değerleri es geçenlere karşı çubuğu tersine bükmeye çalıştığını düşünmüşümdür. Bir eksikliği gidermek için sayıları abartarak gözümüze sokma yolunu seçtiğine kanaat getirmiştim.

Günümüzde maç yayınları dahil bol miktarda istatistik kullanılıyor. Benim istatistik değerlerim ise bilinen parametrelerin dışına çıkarak özel gözlemlere dayanır. Tek tek futbolcuların ne yaptığını öğrenmeye çalışırım. Birinci istatistiğim 10 metreden uzağa atılan pasların oranıdır. Kavramı üstadlar üstadı Gheorghe Hagi ile sohbet ederken öğrenmiştim. Hagi’ye Saidou’yu neden kiraya verdiğini sorduğumda ’’10 metreden uzağa attığı pasların hepsi rakibe gider de ondan’’ demişti. 5 yıl önce yaşadığım bir görüşme benim futbolculara bakış açımı değiştirdi. Örneğin kimilerinin topu oyuna çok iyi soktuğunu iddia ettikleri Hakan Balta’nın paslarının ezici çoğunluğu rakibe ya da taca gider. Galatasaray’da pas açısından en kötü istatistik Hakan’dadır. Yakın dönemde Hakan’dan bile daha kötü oran ise Meira’ya aitti. Onun nerdeyse bütün uzun topları arkadaşları haricinde bir yerlere ulaşırdı. Bir diğer kişisel istatistiğim ise Arda’nın korner ya da yandan kullandığı frikiklerdir. Arda’nın isabet oranı felaket denebilecek düzeydedir. Leo Franco’nun aut ve degajları büyük eksisiydi. Hayatımda bir kalecide gördüğüm en isabetsiz atışları Franco yapmıştır. ASY’deki Atletico Madrid maçında taca attığı iki top dönüp Galatasaray kalesine gol olmuştur. Selçuk’tan yediği golden çok gidişine bu yüzden sevindim. Son olarak ise futbolda çok basit gibi görünen taç atışlarını kullanma düzeyine dikkat çekmek isterim. Galatasaray taç atışlarında Süper Lig’in en kötüsüdür.