Uzun yılların birikimi

Lider heybesindeki puanlardan kullanmaya devam ediyor. Öyle görünüyor ki, Trabzonspor’un yaşadığı şeyin adına şampiyonluğun erkene alınması stresi demeye devam edeceğiz… Evinde bambaşka bir performans gösteren Gaziantep karşısında elbette işler kolay olmayacaktı ancak temposuzluğun izahı da güç. Bu tempo sorunu rakibin formasyonuna yağ süren en önemli etken olarak karşımıza çıktı. Sahanın her alanında sayısal üstün gözükmelerinin de ana sebebi Trabzonspor’un oyunu hızlandırmada yaşadığı problemdi. Evet haftalardır yaşanan bir sıkıntı var. Oyuncuların sürekli değişmesi, farklı kadrolarla çoğu maça çıkışlar oyunun kalitesinde olumsuz anlamda etkili oldu. Ancak bir başka realite de Rize’den çıkan sonuç olsa gerekti. Gündüz bölümünde en yakın rakibi Konyaspor’un puan kaybı yaşaması gözüken o ki Gaziantep’te Trabzonspor’un stresine ek katkı verdi. Yıllar önce Umut Bulut’un 100. gol stresi yaşadığı ve bunun bir probleme dönüştüğü dönemleri anımsattı bu şampiyonluk hesabı ve rekor beklentisi.

Hamsik klası

Kalecilerin iyi işler yaptığı, karşılıklı pozisyonların yaşandığı özelinde güzel bir karşılaşma oldu. Centilmenlikler de maça damga vurdu diyebiliriz… Dorukhan’ın mecburi çıkışı haricinde oyuna hamleler daha erken yapılabilirdi. Açık söyleyelim… Hamsik oyundan çıktıktan sonra Trabzonspor adına oyun kalitesi de tamamen düşmüş oldu. Uzun zamandır oynamayan Hamsik, klasıyla maç eksiğine rağmen sahanın 'en ne yaptığını bilen' ismi oldu… Organize etti, başlattı, hızlandırdı, yavaşlattı… Ama takımına kazandıramadı. Makas daraldıkça, Trabzonspor stresi üzerinden atacak galibiyeti ve şampiyonluk ilanını öteledikçe ötelemeye devam etmiş oldu. Evet az kaldı. Sanırım uzun yılların birikimi sahaya bu şekilde yansıyor diye düşünmek en doğrusu.