Onlar isterse olur

Şiddetle kazanmaya ihtiyacı olan iki büyük takımın mücadelesi ilk yarısı itibariyle 'Şiddetle kaybetmeme' senaryolarıyla başladı. Karşılıklı kontrollü oyun ilk bölüme damgasını vururken, izleyenler açısından keyifsiz, zevksiz ama kenardaki teknik adamlar açısından 'Amacı belli' bir oyun gibi gözüktü. İhsan Derelioğlu, birkaç sene evvel Alanyaspor önünde Pereira ile yaptığının benzerini bu kez Peres ile yaparak hem rakibini hem de taraftarlarını şaşırttı. Sezon başından itibaren bir türlü çare bulunamayan sağ açık mevkiine adeta ‘Açıklık’ getirip Peres’i oraya monte etti. Bu tercih rakibinin sol taraf akınlarını tıpkı sağ kanat organizasyonları gibi etkisizleştirdi.

Formda ve favori rakibine karşı, formsuz ve favorisi olamadığı karşılaşmanın bu ilk bölüme dair önlem planı kusursuz işledi. İkinci yarıda Trezeguet hamlesiyle oyunda tempo da arttı. Pozisyonlar, gol pozisyonları birbiri ardına gelmeye başladı. Türkiye’nin iki özel kalecisinin devleştiği gece de gol ayakları da bir o kadar suskun kaldı.

Eleştiriler terse döndü

Daha birkaç hafta geriye gidildiğinde oyuncu grubunun 'Bırakmışlığı' üzerine yaptığımız tüm eleştirilerin tersine döndüğü bir karşılaşma oldu. Dün gece Trabzonsporlu oyuncuların 'Eğer onlar isterse olur' dediğimiz motivasyonu sahadaydı. Neydi bu değişimin, isyanın, reaksiyonun nedeni diye düşünürken aklıma gelen tek ekstra şey şu oldu. Abdülkadir Ömür’ün sağ ayak baş parmağındaki çatlak nedeniyle oynamayacağı düşünülüyordu. “Maç öncesi büyük bir özveriyle “iğne” gayretiyle sahaya çıkan bir arkadaşı olan takım tam da böyle takımdaşlık gösterebilirdi” dedim. Öyle de oldu.