Hem değerli hem düşündürücü

Maçın daha başlarında kazanacak, farka gidecek görüntü veren Trabzonspor’un oyun içinde yaşadığı bu gitgellerin iyi analiz edilmesi gerekiyor. Mükemmele yakın bir hücum gücü ve organizasyon çeşitliği ile taraftarlarını önce umutlandıran ama sonuçlandırmada eksikleri ile de bir o kadar hayal kırıklığı yaşatan bir Trabzonspor var. Milli araya kazanarak gitmek, ne kadar iyiyse, maç içinde oyuna bağlı oluşan kafa karşıklıkları bir o kadar moral bozucu cinsten. Bakasetas’ın biri uzaktan mükemmel şut ve diğeri penaltıdan olmak üzere attığı iki golüyle gelen galibiyeti elbette değerli kılan bir çok şey de oldu. Hikmet Karaman’ın ortaya çıkardığı ve uzun zamandır yükselen oyunuyla dikkat çeken Kayserispor’a karşı kazanmak bunlardan başlıcasıydı. Avcı’nın Siopis’i “yine eksik kalabiliriz” düşüncesiyle oyundan alması bile Abdülkadir Ömür’e duyulan umutları yeşertmesi nedeniyle takdirlikti. Ömür, orta alandan forvet hattına taşıdığı toplar, kurduğu bağlantılar, adam eksiltme, dikine gidişleri ve beceri gösterebilse arkadaşları “asistleriyle” Bakasetas’a verdiğimiz maçın adamı payesini pekala alabilirdi.

Zamanı doğru yönetmek!

Çok yetenekli oyunculardan bir sistem takımı oluşturmanın sancıları olabilir bu yaşananlar. Elbette çözümü Avcı biliyor. Golcülerinin bitiricilikleri bile bu sancıları düşük frekanslı, hissedilmeyecek bir düzeye çok kolay dönüştürebilir. Aslında ortada bir sorun yok bile dedirtebilir. Dün akşam Trabzonspor aldığı 3 puanla zirveden asla ayrılmayacağının mesajını verirken, kadro genişliğiyle bir çok şeyin yoluna girebileceğini düşündürttü. Not: Maç içinde her şey gibi zamanı da doğru yönetmek önemli, hakemin dikkatini bu konuda diri tutmak, maç sonlarında işinizi zorlaştırabilir. Aleyhinize bile olabilir. Olmayan faulden atılan oyuncusu olan takımsınız neticede!