En iyi sonuç bu!

Dramatik bir sonla beraberliğin gelmesi kimseyi yanıltmasın. Bu oyunun, bu oyuncu grubuyla birleşiminin üretebileceği en iyi sonuç zaten bu. Dünkü karşılaşmaya da damga vuran ana unsur yine sağlamcılıktı Trabzonspor adına. Mecburiyetleri nedeniyle bu oyuna mahkum görüntü, elbette kadro gerçekleriyle örtüşüyor. Ancak kabul edelim ki, Trabzonspor gerçeklerinden de bir o kadar uzak.

Garanticilik bitirdi

Trabzonspor üç hafta üst üste gelen beraberliklerin ikisinde kalesinde devleşen iki genç kaleci engeliyle karşılaşmıştı. Bu kez ne kendi net pozisyonlar bulabildi ne de rakibine bu şansı verdi. Yusuf Sarı, kendi ürettiği pozisyonda ikinci golü bulsaydı elbette senaryo tamamen değişecekti denilebilir. Ancak Trabzonspor'un hücum planlarının, kenar ve merkez oyuncularının garanti oyun anlayışlarıyla; varsa da yoka dönüştüğü de aşikar.

Anlayamadığımız şeyler...

Oyuncu tercihleri, değişiklikler ve değişikliklerin dakikaları konusunda da, karşılaşmaya bu tarafından bakanlar olarak anlayamadığımız şeyler oldu. Örneğin Flavio orta alana dinamizm katan, pas trafiğinde her üçgene köşe olan bir oyuncu iken onbir başlamama sebebi hakikaten merak konusu. Nwakaeme ve Djaniny'nin çıkışları mecburiyet miydi? Ya da Berat ve Abdülkadir biraz daha erken giremezler miydi şeklinde bir kaç sorumuz var... Trabzonspor’da düne dair en büyük kazanç Ömür'ün dönüşü oldu. Ayrıca penaltı tekrarında VAR organizasyonu, yüksek hassasiyetle hakemi pozisyon izlemeye çağırabiliyorken, Boupenzda’nın yerdeki Serkan’ın bacağına basmasını aynı hassasiyetle süzemiyor öyle mi? İzahı zor!