Dengeyi Özkahya bozdu

Yine 10 kişi kalmasına rağmen, oyunu bırakmayan, kazanma adına her şeyi deneyen bir Trabzonspor vardı. Ligin daha başlarında kayıp puanlara rağmen bu hırslı oyunun hakkını vermek gerekiyor. Ancak liderlik fırsatlarının bu kadar tepiliyor olması da ayrıca düşündürücü bir durum olmaya devam etti. ‘Sorun psikolojik baskı mı?’ diyenler pek de haksız değiller gibi. Alkışı hak eden bir son bölüm olmasına rağmen, ‘neden maç başlarında tam kadro bu üretkenlik olmuyor?’ diye de sormak gerekiyor. Cornelius’un ilk yarıda önüne atılan topları tutması, arkadaşlarına alan açmasına rağmen bu oyuncunun istediği kenar ortaları alamaması da kafa karıştıran bir başka konu oldu. Bu oyuncu sahada olduğu sürece Nwakaeme’nin daha fazla orta atması gerekmiyor mu? Kapalı merkeze rağmen kanatlara zorlanan oyundan yine içeri katedişler atakların sonlanmasında sıkıntıya sebep oldu.

Alanya hiç bırakmadı

Alanyaspor’un Bülent Korkmaz’la birlikte yakaladığı ivme ve ürettiği oyunun sonuçlarının asla tesadüf olmadığı bir kez daha görülmüş oldu. İyi kapanan, temaslı oynayan, iyi de çıkan bir takımı var. Kazanabilirlerdi de. Böylesi bir maçı elbette Halis Özkahya’dan bağımsız değerlendirmek başta hakemlik müessesesine saygısızlık olur diye düşünüyorum. Hakikaten sahada verilen çok büyük emeği faul kararlarıyla, verdiği ve vermediği kart kararlarıyla ‘denge bozan ki∫i’ olarak geceye damga vurdu. Faul ya da sarı kart bile olduğu tartışılacak pozisyonda, üstelik ikinci sarı uygulaması ile Trabzonspor’u mağdur etmek gecenin haftaya sarkacak tartışması olmalı.