Asla vazgeçmedik

Karadağ, daha birkaç gün evvel rüştünü Hollanda karşısında ispat etmiş bir takım olarak karşımızdaydı. Son ana kadar işini ciddiyetle yapan bu oyuncu gurubuna karşı mutlak kazanmak zorundaydık. İyi kapanmaları ve geçişlerle de sonuç almaları muhtemeldi. Kapanma konusunda Cebelitarık benzeri diziliş ancak üst düzey, çıkışlarda ise onlara göre mükemmeldiler.

Cebelitarık önünde basit fakat provasını yaptığımız oyundu oynadığımız. Maçın daha başlarında yediğimiz golle geriye düşsek de oyundan asla vazgeçmeyen Milli Takımımız sahadan galibiyetle ayrılmasını bildi.

Gözlerimiz bizim maçta ve aklımız tamamen Hollanda-Norveç maçından gelecek güzel habere odaklıydı. Kuntz’un oyuncu tercihleri, oyun anlayışını zaman içinde sıklıkla konuşacağız. Ancak şunu bu iki maç için rahatlıkla söyleyebiliriz. Görmek isteyenler için “Alman disiplini” emareleri çokça mevcuttu. İsteyen, sürekli zorlayan, asla vazgeçmeyen bir Milli Takım geliyor olabilir. Kimse beni Milli Takım’a çağırmazlar umutsuzluğu içinde olmamalı.

Söylenecek çok şey var. Ama özellikle bu heyecanı, bu şekilde katılmayı seviyoruz turnuvalara. Bize özgülüklerimizin bilimsel izahı yok. Norveç atsa yine bir “bal” hikayesi yazılacaktı kimbilir. her ne olursa olsun, gençleşmek, değişmek, dönüşmek kazanacak. Elbette futbolun gerçeklerine, bir Alman disiplini eşliğinde...