Zenginlik olmalı...

Galatasaray’ın kadro zenginliğinden dem vuruyorsak, gerektiğinde farklı 11’lere de alışacağız. Rotasyon tren kaçtıktan sonra değil, zamanında yapılırsa, makbul bir eylem statüsündedir bence. Böylesi seçimin nedeni, kadroda olduğu kadar yürekteki zenginlik ve özgüven duygusu olmalı. Galatasaray mensubu her sporcunun, bu formayı hak ettiği için bünyede bulunduğu da bir başka gerçek olmalı. İstisnalar da şimdilik, moralleri bozmamalı. Rijkaard tercihleri ve özgüven duygusuna saygı duymak lazım.

Sarı-Kırmızılı ekipte bir başka hoşa giden de, serbest vuruş ve taç atışlarındaki çabukluk. ‘Esneye esneye’ kullanma dönemi geçmiş, gitmiş. Oyuna çabuk sokulan her top, Kewell ve Arda yönlendirmeleri sonucu hep tehlikeli oldu. Bir başka tehlike de Volkan sanki! Bu çocuğa ne oluyor, anlamak mümkün değil. Bu denli şans tanınıp ta, bu denli kısmet tepmeye yeltenmek, olacak iş mi? En kolay pozisyonlarda dahi kontrol zorluğu çektiği göze battı... Bizim gözümüze batan, Bangoura’nın gözüne batmaz mı?

Baskılı oynayan, pozisyonlar bulan Galatasaraylılar’a önce Baros ‘ah-vah’ çektirdi, Bangoura’nın kestiği top da ‘offfff’ dedirtti. Angelov ve gol: 0-1.

Sonra bir kol... Hem de ‘cankurtaran simidi’ değerinde bir kol. İlk yarının uzatma anlarında Caner Celep malı hazırladı, Çoban yakaladı, kasaplık görevini de Kewell üstlendi: 1-1.

Yeni sezonun en değerli artılarından biri de, taraftarın takımına güveniyor olması. Arda santim hesabıyla kaçırdığı bir pozisyondan az sonra, işe milimetrik hesapları soktu, kafasını da kattı ve attı: 2-1.

Tribün coşkusuna aynı duygularla cevap verme peşinde bir Aslan topluluğu var şimdi sahada. Paslar, çalımlar, yükselen tempo ve Keita’dan ceylan kıvraklığı... Bilekten yakalandı! Çoban da tuzak kuranı yakaladı ve görev yine Kewell’a kaldı: 3-1.

İki Emre savunma aslanlığına, Ayhan resital lezzetinde futbol virtüözlüğüne devam ederken, kristal avize gibi ışıldayıp uzayan ara pasları ve Cim Bom’un ceylanı Keita: 4-1.