Yürek meselesi

Gaziantepspor dengeli başladı. Hüseyin Kalpar, “Önce tartalım sonra bakalım!” demiş. Demiş de Tarık İbrahim M.El Taib, adını söylemekten kolay bir pozisyonu ziyan edip dışarı atınca, konuğun kaderi de değişti. Galatasaray sağ gösterirken sol vurdu. Hasan Şaş kendi kanadından çuvaldız gibi batarken, soldan ortaladı. Ümit Karan’ın neşteri atmasını sağladı. Gaziantep savunması “Acaba tefekküre mi daldı?” diye sorduracak bir dalgınlığa teslim olunca, Karan alışılmış operasyonlarından birini daha yaptı: 1-0. Hemen ardından Ayhan Akman’dan tanksavar mermisi gibi bir top. Karan dokunuyor ve 2-0. Gaziantep aklın almayacağı gol pozisyonlarını kaçırıyor. İstediğin kadar derli toplu oyna. Gerekeni yapamazsan, faturayı ödersin. Tabeladaki durum bu. Veysel, Fenerbahçe standartlarına göre şahane bir gol attı. Eliyle! Ama forma rengi başka olunca ikinci sarıdan erkenden gitti. Aslında Müftüoğlu da bu üçkağıt girişimini yemedi. Futbolcuları, ayak topunun el ile oynanmaması şartını öğrenmeleri için kursa mı göndermeli? Durum gittikçe vahimleşti. Yabancılara (örneğin Anelka, Nobre) daha iyi futbol için tonla döviz veriyoruz. Onlar hentbol girişimine katkı yapıyor! Aydın dururken İliç fuzuli işgal diye düşünüyor, fakat milli hizmet(!) adına Dünya Kupası’na hazırlamamız gereğini de gözardı edemiyorum. Ligimizi temsil edecek ya! Neyse Gerets tek devreyi yeterli gördü ve Aydın girdi. Lazarov kırıta kırıta oynayan Kırita’nın, Kaya da Hasegiç’in yerine... Rumen’in dolaştığı sahada Bulgar bela olmaya başladı, yetmedi. Gaziantep savunması topa müdahale yerine yine eşelendi. Karan da üçledi, Şükür dörtledi, Heinz beşledi ve Necati altıya bağladı.