Ünder ruhu...

Adı profesyonel, fakat söz konusu Galatasaray’sa amatörlüğün en hasını örnekleyen kulübün ocaktan yetişme emektarı. Ünder ruhu kısa sürede takıma yansımış. Futbol düşüncesi ve sistem anlayışını da yerleştirebileceği zaman tanınırsa, siz o zaman görün bu takımı.

Futbolcularla değil, onların bu hale gelmesine neden olanlarla uğraştım hep. Haksız da değilmişim demek ki! Suç unsurları bir bir temizlendikçe, ekip performansı yoğunlaşmakta. Hücum ve savunmadaki yerleşimle ilgili kötü alışkanlıkların devam ettiğini de görmezden gelemem. Zan’la erken kazanılan gol sonrası, Kayserispor’un beraberlik sayısı ardında bir dolu zanlı bıraktı. Hatta atanı bile bulamadık! ‘Golü takım atar, takım yer’ derler ya! Ne kadar doğru. İki yan bek ve savunmadan sorumlu orta alan futbolcuları çabuk hücumlara karşı hız ve kademe aksiyonlarını katamadıkça, zapartayı iki stoper ve Zapata yer. Oysa olay çoook önceden başlamış fakat zamanında bastırılamamıştı! Böylesi arızalar çalışma ve oyun anlayışının değiştirilip, futbolculara da ‘yaşam biçiminiz artık bu’ anlayışının benimsetilmesiyle son bulur. Giderilmesi de zamana bağlı bir süreç. Hele hele mekan ‘sentesi’ yıllardan beri bozulmakta olan Galatasaray’sa! Onca meşhur, bunca sihirbaz, şunca çok bilen gelip, üstelik da batırıp gidiyor ama hemen Florya’daki bir usta tekneyi yüzdürüyor! Anlatmak istediğim ince bir ayrıntıdır, anlayana! Çünkü aşırı masrafla bozmuş birileri! Ha bire giden, gelen olacak ki, hesap tam şaşırsın.

1-1’e rağmen Galatasaray’ın hevesini, mücadele isteğini, kazanma arzusunu beğendim. Bu tarz oyun ve birliktelik düşüncesinin pekişmesi, kısa sürede tribünlere de yansıyacak ve taraftar yine ASY Arena’yı dolduracaktır. Gerçek Cim Bomlu sonuçtan önce futbolcusundaki duruşa bakar... ‘O duruş’ yeniden kazanılmak üzere. Az kaldı!