Ucu kapalı!

Algın, Anıl ve Alper Artar kardeşler Almanya’daki gencecik sanayici kardeşlerimiz. Onlar, Serdal ve ben sabahın erken saatlerinde Leverkusen’den Kopenhag’a doğru yola çıkmıştık. Bin kilometrelik yolda futbol ve memleketimizi konuşa konuşa ilerledikçe Ay-Yıldızlı otomobillerin de çoğaldığını görüyoruz. Algın, “Burası Türkiye’nin evi. Milli takımımız tüm maçlarını kendi sahasında oynayacak. Ne yapıp yapacak, katılmayı başaracağız” dedi. Hamburg’tan Danimarka’ya geçen feribot, Kuzey Denizi’nde değil de Körfez’de Yalova-Darıca seferindeydi sanki. Milli sevdanın peşine düşmüş binlerce gurbetçi ve zafer beklentisi. Danimarka’da berabere kaldık. Dönüşte de bin kilometrelik yolda binlerce atlı çocuklar gibi şen, sevinçli, ümitliydik. Ya şimdi? Sayın Recep Tayyip Erdoğan, 2006 Dünya Kupası yolunun ucu kapalı olduğu gibi ümitlerimizin de kapkara olduğunu bilmelisiniz. Levent Bıçakcı ve ekibi Almanya yolunu açan değil, taş koyan kimlikler olmayı becermek üzeredir. Mevcut federasyon ne vizyon, ne hedef, ne de bilgi olarak futbolumuzu taşıyacak nitelikte değildir. Bu doğruların anlaşılabilmesi için ille de umutların bitmesi, milyonlarca gurbetçinin gözyaşına boğulması, Türkiyemiz’in de çok büyük tanıtım şansını heba etmesi mi gerekmektedir? Bir federasyon başkanı düşünün ki, milli takım sorumlusu ile altı ayda tek kelime konuşmuyor. Yönetimindeki herkes ayrı telden çalıyor. Kurul boydan boya çatlak. Hepsinden daha önemlisi bu arkadaşlar bu işi maalesef beceremiyor. Futbol Federasyonu, futbol değil baro kimliğine dönüşme yolunda. Sayın Başbakan, yapılması gereken, henüz çok geç olmadan acilen kongre çağrısı yapmak, deneyim ve bilgiyi devreye sokmaktır. Almanya trenine yetişebilmenin tek çaresi Bıçakcı ve ekibinin gitmesi, Ulusoy’la deneyimin tekrar işbaşına gelmesidir. Bu ülkede Almanya’yı fazlasıyla hak eden teknik adam ve futbolcu vardır. Onları doğru yönlendirecek federasyon kurulu yoktur. İşini beceremeyenlerin bir an önce bırakmasından başka çare de yoktur, yol da. Elbette vakit de... Milletçe üzülmek, kazanabileceğimizi kaybetmek istemiyoruz.