Tatlı tatlı!

Geçen sezon Sakaryaspor’a can verip Süper Lig’e taşıyan ekipten Sadi Tekelioğlu ve Şaban Yıldırım’ı, kader ligde buluşturmuştu bu kez. Beklenen her türlü doğru aksiyon ve etkinlik sahneye kondu. Sahadakiler mi? Çok iyi niyetli ve becerili. Üstelik kötü zemine karşı. Afişteki isimlere bakarsanız, Akçaabat Sebat havalı. Futbol üretimindeki değerlerde göz gezdirdiğinizde de Sakaryaspor farklı. Disiplinli, tempolu ve haddini bilen işler Yeşil-Siyahlılar’ca örneklenirken; Ogün serbest, hatta gereğinden fazla serbest oynuyor, Erman Özgür ise özgün futbol yeteneklerini özgürce sergiliyordu. Ama bu ikilide oyun disiplini pek görülemiyordu. İsmet ve Semavi, ev sahibinin gerçek anlamda iş üreteni, direneni olurken; Bakadal dümeni bozulmuş ağır tonajlı gemi! Hasar verip durdu. Ama iki tarafa da! Dümeni bozuk dedim ya, bir türlü rotasında gidemiyor, boşuna tonlarca mazot yakıp dolanıyordu. İkinci yarı solda Ekrem, sağda Semavi ve Akçaabat freni boşalmış kamyon gibi; ya kendi parçalanacak, ya da ezip geçecek. Kontrol montrol hak getire! Sakaryaspor önce şaşırdı, sonra biraz bunaldı ve neredeyse oyunun sonunda iki kez çok akıllı çıktı. İlkinde Burak düşürüldü ve penaltı, Serdal’ın vuruşu Miloşevski’ye takıldı. İkinci çıkışta ise Serdal’ın asisti ve Emre Toraman’ın füzesi: 0-1. Heyecanlı, çekişmeli, centilmenlik ve dürüstlükle bezeli, konuk ekibin sevindiği şık bir mücadeleydi. Anlaşılan o ki; Şaban Yıldırım, “Bu şarkı da, ümitler de bitmez” dedi.