Sürpriziz biz!

Futbol tarihimize baktığımızda, ne görürüz? Arada bir sürpriz! Genelde de hüsran. Bir jenerasyon geldi ve de geçti, beklentileri zirveye taşıyıp, çok da başarılı oldular. Sonra? Döndük yine bilinen halimize. Neydi o? Fizik güç zafiyeti, tempo arızaları, zamanlama defoları, çabukluk sorunu, plan, proje özürü, paylaşım meselesi vs.vs.

Almanya Dünya Kupası’nda mücadele etmiş, dipdiri. Ya bizimkiler? Bitik gibi. Oturmaktan herhalde! Öyle ya! Dönen top Alman’da, dönmeyen de Alman’da. Kapıyorlar çünkü. Onlarda herkes ne yapacağını biliyor, üstelik takım arkadaşının da ne yapacağını biliyor. Peki bizimkiler? Kendisinin ne yapacağını dahi bilmiyor ki, arkadaşının hal-i vaziyetini kestirsin. Sürpriziz biz... Sürpriz. Sabri de sürpriz... Bu çocuk patlıcan gibi! Her şey olur da, sol bek olmaz. Örnek Norveç karşısındaki sol bekliği. O geceyi herkes görmüştü de, Hiddink görmemiş. Ev yapımı limonata tadında bir sonuç beklerken, Podolski limonu gözümüze sıktı! Müller’in bilinen hava hakimiyeti, Podolski de izlemede. Bizimkiler mi? Bizim gibi seyretmekte! Yedik tabi 1-0.

‘Sürpriziz biz’ demiştim ya! Estik azıcık ikinci yarı. Standartlar ülkesi sakini Almanlar şaşkın. Biz de gaza gelmiş sürprizi bekliyoruz... Sonra Hans usta baktı ki frenlerimiz tutmuyor, bir ABS sistemi taktı. ‘Zınk’ diye çakıldık kaldık.

‘İleride kim nasıl kaçırdı, geride hangisi rakibi tutamadı?’ yan tarafta yazıyor... Raif Ugan’ın dediği gibi de ‘Ağaçlara değil, ormana bakmak gerekiyor.’ Ama biz ağaca bakmaktan da, çarpıp paralanmaktan da vazgeçemedik ki! Yerli malı yurdun malı ama Alaman formalı Mesut vatandaşlarını mesut, soydaşlarını da kahretti 2-0... Klose 3-0. Bitti. Allah’tan bitti!