Panzehir!

Urfa ve civarında sıcaklar başladı; malum akrep zamanı. Alex hiç beklenmeyen bir anda, adeta akrep gibi ısırdı ve zehiri saldı! ‘Olağanüstü’ diye tanımlanacak bir goldü. Brezilyalı aldı, döndü ve ayağı adeta akrep kuyruğuna dönüşürken, top da iğnesi oldu ve hedefini buldu.

‘Bu gol Trabzonspor’u zehirler ve bitirir’ diye düşünenlerin yanılacağı bir süreç başladı sonra. Aksine ‘panzehir’ etkisi yaparak Bordo-Mavililer’i daha da canlandırdı. Neden ‘daha da’ dedim? Çünkü Cüneyt Çakır’ın başlama düdüğünden itibaren sahada tam kadro oynayan Trabzonspor’du zaten. Fenerbahçe sahada 11 futbolcusuyla gözükse de, bence yarısı eksikti!

Hak edenin kazandığı bir final izledim yani. Şenol Güneş ve ekibi kazanmaya şartlanmış bir takım görüntüsü örneklerken, Daum tarafı sanki, Urfa turu için gelmişti. Fenerbahçeliler, Peygamberler şehrini turlarken, Trabzonspor camiası da elinde kupa stadyumda zafer turunu atıyordu. Tebrikler.
Şimdi bahaneler üretilebilir ‘sıcaktı, gündüzdü, biyoritmimize uymadı, cart-curt’ gibi... Ama şu da unutulmamalı, Trabzonspor’da aynı şartlarda oynadı ve hiçbir bahaneye meydan bırakmadı. Kazanmayı çok arzuladıkları belliydi ve kazandılar. Kanaryalar’ın da şunu kabullenmesi gerek, ‘böyle önemli bir final müsabakasına, böylesi tembel bir anlayış içinde ve kerhen oynuyormuş havasında çıkılmaz.’

Yaşam her an yeni bir ders sunuyor ve öğrenmenin de bir türlü sonu gelmiyor... Öğremeyi beceremeyenin de zaten çilesi bitmiyor! Sonucun özeti budur.