Paldır&Güldür!

Güven motivasyonu darbeli, morali hasarlı Arena sakinleri huzurunda, Ümit Özat’ın öğrencileri harbi futbol dersi verdi. Gençler mesaiye muallimleri fıtratıyla müsemma, “Made in Halili” golle başladı. Henüz dakika 1 ve paldır 0-1 önde konuk. Muslera çaresiz, ev sahibi mi? Şaşkın, hakem bey de şaşkın tabii. Müsabaka devam eder, umumi ruhsal depresyon sürerken, özel üretim bir penaltı peydahlandı! Kırmızı-Siyahlılar’ın golü ‘paldır’sa, Sarı-Kırmızılılar’ın 5. dakikadaki penaltısı da ‘güldür’ olmalı. Öyle ya be hocam, Ahmet Oğuz kolunu kaçırmaya uğraşıyor. Takma değil ki söküp atsın ya da gazilerimizin başına geldiği gibi, haciz memurları o imitasyon kolu alsın! Alıştırmayın kimsenin hakkını yemeye. Sonra Rodriges gole gitme imkanına sahipken, lap diye kendini yere bırakıyor ve Aydınus bu kez karanlıkta kalmıyor!

Muslera’nın emeğine yazık

İlk yarı süresince Podolski’ye baktım ve bu Aslan yüreği, ne tür bir nafile yönetim Kone’ye outlet faslında salladı, şaştım kaldım. 45’te Japon işi Lukas bir çaktı, kaleci baktı kaldı: 2-1. İkinci 45 dakikada Muslera’nın bir kurtardığı, bir de yediği 2 penaltı var! Serdar kaçırdı, Selçuk attı. Galatasaray leşkerleri de topa, sırayla fordçular gibi ellemeye doyamadı! Bir dakika içinde iki kez topa “çak” yapıyor ve “Galatasaray futbolcusuyum” diyorsunuz ha! Chedjou ardından Tolga aynı kakayı yedi ve Aydınus, bu kez düdüğünü doğru üfledi. Muslera emeklerine yazık eden bir Sarı-Kırmızılı defans var. İnsan diyor “arkadaş bu şahısları futbolcu diye getiren, alan, sahaya sürenlerin Galatasaray armadasında ne işleri var?”

Podolski de defans arızalarına özendi ve 77’de olası golü “şey” etti, 79’da bir daha “şey” etti ve galiba şöyle dedi “üzüm üzüme baka baka kızarır.” Sonra Selçuk şahane bir serbest vuruşla gecenin adını Aslan sütü tadında yazdı... “Kaderinse çekersin 3-2!”