Ne yapmalı ?

Bundan 40 sene önce, Ekrem Karaberber emrindeki futbol altyapı çabalarımızdan söz etmiştim. Aynı dönemde efsane Şükrü Ersoy’un, Sakaryaspor teknik direktörü olması. Altın kafa Muammer Adatepe gibi, abidenin aynı ekipte bulunması o muhteşem yapıdaki en büyük şansımdı.

Yiğit Aykut’u Çınar Otel’deki A milli takım kampına götürmüş ve o gün en az onun kadar heyecanlanmıştım. Yöneticilik salt onur duymak, vatana spor platformunda hizmet etmek anlamına gelirdi. Sportif başarı beklentisi dışında, börtü böcek asla barınmazdı yöneticilerin kafasında. Emekçi teknik adamlar da, farklı değildi. Ekrem hoca paçalarına maşaları taktığı gibi bisikletiyle stada koşar, çok ölçülü maaşla Türk futbolu efsanelerine istikamet verirdi.

İhsan Ayhan, Hamdi Uzel, Fikret Aldinç, Ekrem Karaberber, Muammer Adatepe, İbrahim Balaşirin, İhsan Özbek ; Sakaryaspor’un Boşnak yönetim ve üretim emekçileri aklımda kalanları.Tuncer Tepe efsanesi sonrası Tepe gitti, Boşnakların tamamı da gitti ve Sakaryaspor alt yapısından gelen yıldızlar serisi de bitti! Meydan türedilere kaldı sonunda.

Son 25 yılda türedi yöneticiler paralelinde, menajerler de türedi. Bu yapının medyada cast ekipleri türetmesi de zor olmadı tabii. Acaba yönetici taslakları mı, yoksa menajerler mi zehirledi ortamı ? Cevap ; ‘ arızalı karakter ekürisinin; yönetici, menajer, medya üçgeninde buluşması olmalı!’

Özellikle yayıncı kuruluş ve tele vole elemanları; sporcu ve yöneticilere çok rahat yanaşmaları neticesi,’ bal tutan parmağını yalar ‘ tekerlemesine uyumlu irtibatlar kurup zenginler sınıfına geçme adına, podyumda sıralandılar ! Yöneticiler de, duygusallıkla (!) Futbolcusuyla sözleşmesinin; mayısta sonlanacağı bilinen menajerin, acelesi nedendir acaba? ‘ Dorukhan‘ a olan sevdası’ aklı vermeye kalkışmasın, hiçbir menajer yandaşı bana ! Bu platformdaki samimiyeti bilirim, baba&oğul (!) ilişkilerini ve yalan aşkları da!

Sistem Türk futbolunu ; kasaba kurnazı, görgüsüz ve kulüp mazisine zerre saygısı olmayan, menajerlerin insafına bırakmamalı ! Her kulüp yönetimi şapkasını önüne koyup, vicdanlı olmak ve üretime yönlenmek zorunda. Aynı zamanda taraftar gazına da gelmemek zorunda. Taraftar kuruluşları, menajerler, bir kısım medya ve yöneticiler arasındaki çıkar ilişkileri, emanete hıyanet safhasını çoktan aşmış, felakete demir atmıştır!

Dünyayı sarmış virüsün, spor dünyasındaki farklı versiyonları ; saf ve bakir toplumu bıktırmış olanları da, dikkate alınmalı. Başlara bela her türlü ölümcül tehlikeye karşı, çare üretilmelidir. Fırsat bu fırsat yani!