Ne duvarı!

Gün boyu dolaşırlar ve bu arada son vapuru da kaçırırlar. Mecburen kalacaklardır. Bir otel bulunur, ama sadece bir oda vardır. Kız ‘tamam’ der, “Aynı yatakta yatarız. Ama aramıza da bir yastık koyarız.” Ertesi gün dönmek üzere otelden ayrılırken, genç kızın şapkası rüzgarın tesiriyle uçar ve otelin iki metre yükseklikteki duvarının arkasına düşer. Çocuk, “Ben hemen duvardan atlar, şapkanı alırım. Merak etme” der. Genç kız da şöyle der: “Hadi lan oradan. Bütün gece 30 cm’lik yastığı aşamadın. Koskoca duvarı nasıl aşacaksın?”Galatasaray’ın da özellikle deplasmanlarda durumu bu. En basit engelleri dahi aşamıyor, sonra da zorlu yükseklikleri geçmeye niyetleniyorlar. Sen en basit oyunlarda yapamadığını, daha zorlusunda nasıl başaracaksın? Cevabı veriyorum; Başaramayacaksın.Al gülüm, ver gülüm havasında giden gelen top. Ayhan ve Iliç bol bol alan değiştiriyor, fakat aynı aksiyonları diğer arkadaşlarında görmek mümkün olmuyor. Koskoca 45 dakikada bir tek Galatasaray tehlikesi yok. Denizlisporlular’ın ise adam gibi çektiği şutlar var. Onlar sanki galibiyeti daha fazla arıyorlar. Bu sezon futbolumuzun ‘elleme’ sezonudur! Ayak işine, el işi de karışıyor ve sonuçlar böyle böyle belirleniyor. Volkan’ın olmayacak yerde, olmaması gereken bir iş yapıp topu kaptırması, Yusuf’un ara pası, Mehmet Yılmaz’ın sol eliyle doğrultup, topu ustaca köşeye bırakması: 1-0.“Hakem Tatlı bu cinliği görür, golü vermez” diye beklerken, tatlı tatlı santrayı işaret ediyor, bu arada Ergün Penbe gibi hayatını hiç itiraz etmeden geçirmiş biri dahi kendini saha kenarına atıyor. Sahi aklıma geldi, Gerets bu ustayı acaba neden oynatmıyor?İkinci yarı Galatasaray daha iyi başladı. Özellikle Hasan Kabze’nin araştırmaları rakip defansı bocalattı. Bülent Ertuğrul’un kafa vuruşu ve Suleymanou’nun da volta atmaya çıkmış olması sürpriz golü getirdi: 1-1. Heinz attığı çok şık golle belki de Galatasaray’ın kaderini değiştirdi: 2-1.Delikanlı duvardan atlamış, şapkayı bulmuştur. Fakat öte taraftaki kız acaba yerinde duruyor mudur! Bekleyecek, göreceğiz.