Maximus bakkal!

Fenerbahçe mi çok pas hatası yaptı, yoksa ev sahibi mi topları kaptı. Bana göre ikinci şık. Sahaya planlı, programlı dağılıp, doğru etkinliklerde bulundu Bakkal’ın ekibi... Fakat gol vuruşu ve savunmadaki duruş defoları, sadece onların değil Türk futbolunun bitmez tükenmez dramıdır. Evet Gençlerbirliği şut atıyor, mücadele ediyor, oyunu rakip alana yıkmaya çalışıyor... Fenerbahçe de taşı(!) pardon topu gediğine denk getirmeyi bekliyor.Isaac’ten öyle bir ara pası ki, Mehmet Çakır takır takır gole gidecek. Çapraza girip, Rüştü’nün bile beğendiği çalımı attı, içeriye kesti. O an top ele çarpıyor, ama oyun devam ediyor. Top mu ele, el mi topa? Sonra ikinci yarı, Semih’e yapılan itme ne? Yıldırım bilir. Aziz olanı değil, Yunus’u! Rakip kaleye doğru dürüst gitmeyi beceremeyen Kanarya bir gitti, pir gitti. Bu pozisyonun anası Semih, ebesi Tümer, bebesi de Tuncay’dır: 1-0. Bu arada ayağının yapacağı işle, kafasının marifetini karıştırıp, ortada kalan baltal savunmacıya da bravo! Sonra yine Semih becerisi, Tümer operasyonu ve Alex iş bitiriciliği: 2-0. İşte bu kadar! Maximus bakkal onca çabasına karşın debelenip dururken, hipermarket malı da, parayı da, puanı da götürüyor. Satış elemanı, kalite farkı olmalı bu.Gençlerbirliği her rakibini zorlar. Fakat bir kısım malı da, hipermarket reyonunda, bir başka ışıldar! Bakkalın dramı bu.