İşte bu kadar!

Tolga Özkalfa niyetinin sadece müsabakayı yönetmek olduğunu, daha ilk andan itibaren örnekleyince oyun keyifli oldu. Oysa gerilimli bir 90 dakika bekleyen oldukça çoktu! Futbolun doğasındaki hakem hatalarına elbette ‘evet’ ama kafa karıştıracak düdüklere de ‘olmaz!’ demek zorundayız. Galatasaray sadece rakiple başbaşa kaldığında, hakemin beyninde de börtü-böcek bulunmadığında mutlaka iyi futbol oynuyor. Çünkü Terim kaynaklı saha içi organizasyonu, düşüncesi tabii ki uygulaması ve disiplin kriterleri ligimizdeki tüm diğer ekiplerden daha iyi ve başarılı. Zaten Galatasaray’ın bulunduğu mevki de, iddiamı kanıtlamıyor mu?
Son birkaç yılın ekiplerinde olduğu gibi şimdi boş gezenin, boş kalfası kriterlerinde futbolcu yok artık Galatasaray’da. Herkes işinin peşinde, ekmeğini helalinden kazanmaya uğraşıyor. Bu vaziyete ‘alın terim’ mi diyorlar ne? Böylesi çaba da tempoyu, sahanın büyük ölçüde parsellenmesini, pas trafiğinin yoğunlaşmasını ve rakip alanda baskı kurmayı sağlıyor. E puanları da tabii!
Necati’nin ceza sahası dışından mükemmel vuruşu: 1-0. Sonra Sabri’den hem Galatasaray, hem de kendisinin büyük ihtiyaç duyduğu adeta derslik ikinci gol ve 2-0.
Taraftar coşku ve desteğinin nasıl da olumlu katkı yaptığının, güven veren kararlı bir hakemin de havayı tertemiz tuttuğunun, o temiz havanın da doyasıya solunup sporda sağlıklı yaşam koşullarının örneklendiği bir futbol gecesiydi.
Morlular ve beklentileri akamete uğradıkça moraranlardan, söz etmek istemiyorum.
Çakır sonrası acele gündeme sokulan Ordu, Terim ve Öztürk provokasyonları zaten
canımı sıkmıştı. Konsantre, sakin ve sabırlı olup, yola devam. Avrupa yoluna elbette!