Hep aynı şarkı!

Bilmem farkında mısınız?.. Neredeyse her sezon başı Galatasaray’ın yeni transferleri ortada yok. Geçtiğimiz sezon da Bükreş felaketi sonrası takım ancak toparlanabilmiş ama geç kalınmıştı. Umarım bu sezon benzeri olmaz. Bedel pahalı ödeniyor... Hep aynı şarkı olmasın artık. Gereği neyse o olsun.
Tobol birbirinin benzeri futbolculardan oluşmuş bir ekip. Teknik kapasite ‘Veleddalin amin’ olunca, oyun disiplini ve fizik güç olanaklarını kullanmaktan başka çareleri yok yani. Bu etkinliğin ilacı ne?.. Topu olabildiğince çabuk kullanmak, bol pas ve her fırsatta oyunun yönünü değiştirecek girişimlerde bulunmak. Bunu denemedi ve sıkışmayı tercih etti Galatasaraylılar.
Savunma anlayışında tavizsiz Kazakları hataya sürükleyecek girişim olmayınca, kendi kendilerine yapmalarını beklemek zorunda kaldı ev sahibi. Büyük takım olabilmenin koşulu da bu ince ayrıntıda gizli zaten. Hataya sevkedip çaresiz bırakmayı becerdikleri zaman aşacak Cim Bom’lu sporcular. Tobol baktı ki, karşılarındakiler de pek farklı değil, çıkmaya da başladı. Bayramov arifeden önce bayramı gösterecekti de, Orkun sağolsun. Linderoth girdi sonra. Ev sahibinden ‘İlahi komedya’ denilebilecek bir ceza vuruşu, hemen ardından Kazak Golban’ın gole giderken bir başka komedi gösterisi. Bu arkadaşın yere serilmesinin tek nedeni ‘nazar değmesi’ olmalı! Nihayet bir duran top işe yaradı!.. Mustafa Sarp’ın topla buluşması, akıl dolu kafa vuruşu ve başarılı Petukhov uzansa da, çaresiz kalışı: 1-0. Ve uzatmada da Servet: 2-0.
Futbol kötü rakiple kötü, iyi rakiple de iyi oynanır tesellisi kenara bırakılmalı ve karşında kim varsa üst düzey standart sağlanmalı. Avrupa yolunda başarılı olabilmenin başka koşulu olduğunu zannetmiyorum.