Haci zamanı karakteri!

Karşılıklı peşrevlerle başlamıştı 90 dakika. Gelmesi gitmesi bol ve tempolu bir mücadele izleyeceğimizi düşünür ve ‘Ne güzel Galatasaray artık önde de basmaya başladı’ derken, arka tarafı unuttuklarını gördük! Henüz 5. dakika ve adresi yazan Tosun, bulan İsmail! Sol-sağ derken top Zapata’nın bir orasından geçmemişti, geçti! Şık bir apış arası ve 1-0 önde ev sahibi.

Galatasaray 25 dakika kadar, Gaziantepspor temposuna uydu ve sonra sadece skor değil, tempo olarak da geride kaldı. Eğri oturup doğru konuşalım; Kafkas daha bir hazır ve uyumlu hale getirmiş takımını. Hagi’nin zamana ihtiyacı var henüz. Mevcutlar, sakatlar, yeniler toparlanacak ya! Bu durum devamlılıkla ilgili sıkıntı nedeni oluyor tabii. Geçtiğimiz hafta kazanılan maçta dahi bir dolu başka alemlere gidiş- gelişler olmuş, işi müthiş Kazım asisti ve Baros deneyimi kurtarmıştı.

Sonra yine Baros tecrübesine baş vuruldu da, topu direkten dönen Culio oldu. Yekta’nın pası ve mükemmel bir şut Culio’dan ama gole tahvil olmadı. Cim Bom yoğun şekilde gidiyor ama arka bahçesinde de Popov ve Tosun oldukça tehlikeli oluyor.

Kazım bir tuhaftı dün gece. Çok şık hareketlerine tanık olduğum genç adam, dün akşam arkadaşlarına ‘Pas’ değil ‘Biber gazı’ atıyordu sanki. Belki arkadaşları boşa çıkmayı beceremedi, belki de Kazım ‘Şu maç bitse de gitsem’ moduna girdi!

Kim bilir? Belki de Galatasaray’ın tamamı aynı niyetteydi. Corc’un bu ekibe kazandırması gereken en önemli eksiklerden biri ‘Yenilgiye ve kaybetmeye isyan eden bir karakter’ olmalı. Hani o Haci zamanındaki karakter!
Aksi halde Kafkas bir tırpan daha atar ve ‘Ziraat Kupa’sı hasat şansı da, yani Avrupa kulvarı için son ümit de biter.