Ha gayret!

Futbolcu kalitemizle ilgili en ufak bir soru işareti dahi yok kafamızda, uygulamayla ilgili sıkıntı. En büyük sorun geçen bunca yıla karşın futbolumuzda belirli bir kalıbın oluşmamasın da. Doğru uygulama ve seçimler, yeteneksizlerle dolu yabancı ekipleri dahi hedefe ulaştırırken bizim çocuklarımız yanlış işler sonucu uluslararası alanda hak ettikleri yere gelemiyor. Mesela Can Arat. Zannediyorum ki bu genç Fenerbahçe formasından daha fazla A Milli Takım formasını giydi. Böyle bir garip rekorun sahibi kaç futbolcu vardır acaba yeryüzünde? Bu mükemmel sporcunun kulübünde oynayıp kazanılması gerekirken tersi oluyor ve Türkiye belki de bir ilke imza atıyor. Daum’a insanın sorası geliyor; Sen böyle bir yıldızı nasıl olur da görmezden gelirsin arkadaş? Suudiler futbolda hakikaketen sınırlı yetenekte ama daha takım gibi. Koskoca ilk yarı üç net gol pozisyonu bulduk. Fakat tamamını rakip defansın kişisel defoları sonucu. Yani organize atağımız yok. Paslar ya çok erken ya da iş işten geçince atılıyor. Doğru koşular yapılmıyor. Niçin? Çocuklar henüz birbirlerine uyum sağlayamadığı için. Elbette kollektif düşünce ve paylaşımla ilgili eksikleri olduğu için. Beceri üstünlüklerine eyvallah. Sahadaki uygulamalara mı? Eyvah! Futbolun henüz ‘elif’indekilere bile oyun felsefemizi kabul ettiremiyor, kişisel becerimizin ürettiği rastgelelik çerçevesinde balık tutacakmış gibi gol arıyoruz. Öyle de bulduk zaten. Necati Suudileri değirmene düşmüş bugday gibi dağıttı ve çok şık da bir gol attı: 1-0. Temposu sınırlı rakibe uyum sorunu nedeniyle baskı kuramıyor yine sıkıntılı ve soru işaretleriyle dolu bir 90 dakika daha yaşıyoruz. Ve nihayet galip de geliyoruz. Ha gayret!