Güzel Ankara

Keyifli bir futbol izledim diyemem. Ama iki tarafın da yaptığı işi ciddiye aldığını, başarılı olduğunu söylemeden de geçemem. “Ben Galatasaray’ım. Futbol düşünce ve gücümü rakibe kabul ettirir, bildiğimi oynarım” devri mazide kaldı. Gerekli önlemleri almazsan Süper Lig’in her ekibi iflahını keser. Hele hele Belediye Ankaraspor daha fena keser! Evsahibinin gizli santrforu Katipoğlu’nu kutlamalıyım. Senelerdir istikrar, ciddiyet ve tutarlılıkla takımını buralara taşıdı. Yok canım... Hemen listeye bakıp kaç yıldız aldı diye aranmayın. Katipoğlu sahada yok. Yoksa her yerde var! Hani her eve lazım derler ya... O da her kulübe lazım. Aybaba’nın adamlarına alan bırakır, nefes aldırırsan oksijeni öyle bir çekerler ki bu kez sen nefessiz kalırsın. Hagi bunu öğrenmiş, rakibini mükemmel analiz edip ona göre de önlem almış. Sarı - Kırmızılılar özellikle ilk yarı devamlı alan daraltıp rakibe soluk alma şansı tanımadı. Özgür futbol düşüncesi donanımlı sambacılar bir de kendine oynamaya tutsak olunca, etkili olma şansları kalmadı. Top hep Galatasaraylılar’ın ayağında gibi gözüküyor. Gözüküyor da hayrettir ki, bir türlü Şenol’un civarında pozisyon bulunamıyor. Samet çok dengeli bir savunma oluşturmuş. Hepsine helal olsun. Peki gol nasıl oldu? Yarım buçuk pozisyonda Necati dokundu: 1-0. Sabri çok çalıştı. Çalıştı da kaybettiği topları bağışlasa bir mektep dolusu çocuk top sahibi olur, bayram yapardı! Arif’e arı sütü mü içirmeli ne? Güçsüz. Azıcık da iştahsız...Yemek iştahına malt hülasası da, futbol iştahı için acaba ne?Ankaraspor ikinci yarı Hüseyin Kartal ve Evren’i aldı. Bu güç nedeniyle Mondragon civarında da sıkıntı başladı. Hatta bombardıman. Zehire panzehir Volkan, Bülent Korkmaz ve hemen ardından Ümit Karan da içeride. İkinci goldeki vuruşu da. Üç puan mı. O da Ankara dönüşü konuğun cebinde.