Gerilim politikası!

Ali Koç en iyi yaptığı işi futbolcularının da ruhlarına nakşetmiş! Gerginlik, yerli yersiz itiraz, haksız olsan dahi tepki. Gerilim politikasını içtenlikle özümseyen ve yansıtanlar başında ise İrfan Can, Dzeko, sinsi hamleleriyle de Crespo ve ille de Djiku. Hele hele 23’te ceza sahası içinde İcardi‘ye yaptığı neydi? Kırmızı kart ve penaltı. Başkanınca eğitimli, gaza gelmeye amade İrfan Can Kahveci hele! Arda Kardeşler’e itirazları sırasınca, bir de gözlerini patlata patlata bakmasından, benim kusacağım geldi. Bilemem hakem bey kıpkırmızı olduğu halde, nasıl sabretti! Fenerbahçeli futbolcular öylesi dolmuş ve gerilmişlerdi ki, beklenen futbollarını örnekleyemedi. Taraftarlarını kahretti. Grande (!) derbide; deplasmanda oynayan Galatasaray’ın beraberliği kâr sayması doğal. Peki Fenerbahçe‘nin gerginlik politikası ile futbol değerlerinden uzak kalması ne? Galatasaray‘ın stadyuma geldiği andan, ayrıldığı zaman süresince. ‘Yine bir Okan Buruk sürprizine kurban gider miyiz?’ Korkusu ve tedirginliği mi yoksa?

Yüreklerini ağızlarına getirdiler

Konuk Aslan’lar topu daha iyi kullandı, sakin kaldı, centilmence oynadı. Barış Alper, Galatasaray arkası, ortası hatta sol ilerisine dahi güven ve barış ortamı getirdi. Boey sağ ve ön yana, Abdülkerim ile Torreira ise, zaten her yana getirmişti. Sarı-Kırmızılı forma hamili herkes görevini gayet güzel yerine getirdi. Devasa Fenerbahçe‘nin yüreğini ağzına getirmek, yenilmeden dönmek güzel bir sürpriz değil de neydi? 0-0 bitti.