Dr. Haydar Dümen

Devayı belki sende bulurum. Hayatın pencereleri birbirine o kadar yakın ki, futboltif arızama çareyi buldun buldun! Bulamadın yandım, bittim, uçtum. Aman doktor derdime bir çare, çünkü sadece ben değil milyonlar oldu deli divane!

Sayın Dümen ‘tsunami’ gibiydik, bırak Türkiye’yi, Avrupa’yı bile dar getirir, bendimize sığmaz taşardık. Şimdiyse ‘kuru dere’ gibi yatağımızda dahi akamaz olduk, kuruduk. Kafayı üşüteceğim neredeyse. Geçenlerde yine “Kafayı üşüteceğim” diye dert yanan birine “Hemen annenin dizinin dibine koş. Ağlayarak anlat durumunu. Annen de biraz dövünsün” demişsin. Ben de hemen anneme koştum ama dövünmedi, aksine “Ulan bu kulüp nasıl böyle delik deşik hale getirilir?” dedi ve dövdü.

Hello Kitty’ye demişsin ya hani! “Tıpkı Fatih Sultan Mehmet’in güllelerinin Bizans surlarını döve döve delik deşip edip, parçalaması gibi!” Neredeyse aynısı olduk. Sur içi, sur dışı hiç farketmiyor, hep aynı akibet. Sonra Hello Kitty’ye verdiğiniz cevap da sanki yaşadıklarımıza delalet! Ne demişsiniz; “Mineden işittiklerinizi zara duyurmayacaktınız. Fitili o sözler ateşledi ve bundan sonra camiaya hesap verme durumunuz kalmadı. Sizin gibi ana kuzuları oldukça biz burada destan yazarız!” -Şey doktorcum Fenerbahçeli miydiniz siz?- “Çok konuşma söylediklerimi dinle! Geçmiş öykülerinizi de kara mizah gibi odanızın duvarına asarız. Buna yanlıştan doğruya varma yöntemi derler. Konuşmakla heveslenmekle bir şey olmazmış dersiniz. Nasıl olacağını da ciddi yerlerden öğrenirsiniz!” Valla biz çok ciddi bir müesseseydik de ne olduysa oldu doktorcum. “İyi oldu! Doğru söyleyeni Florya’nın 9 kapısından kovup, içeriye yalakaları doldurmayacaktınız” 7 kapı hocam... “Bi dünya döner kapı malikisiniz de farkında değilsiniz. Şimdi yine vızır vızır dönmeye başladılar bile!”

Bari bu yaşta bir şeyler öğrenmek mümkün mü Hocam? “Bu yaştan sonra elbette öğrenemezsiniz. Size deva bulamam.İnce ince bodruma inecek ve pek kimseye de görünmeyecek, iltihap kuruyuncaya kadar da bekleyeceksiniz. Kurursa tabii!”