Cim Bom-u huzur!

Diyar-ı huzur projeleri, Galatasaray’ı etkilemiş. Konuk ‘Cim Bom-u huzur’ gösterisi için sahadaydı sanki. Hadi yöneticiler, sıra gecesi mayhoşluğu yaşayacak ama futbolcuların şöbiyetten farksız halleri ne öyle? Önce Celalettin vızır vızır gitti. Sonra Şener araya saldığı tek topla Galatasaray orta alan ve savunmasını yok etti, pasında Tazemeta gidiyor ve 1-0. Çaresizce koşan Ayhan ve yine boşa yatan Leo var fonda, asıl olması gerekenler de çarşı izninde!

Gol Galatasaray’ın huzur ve uyum kriterleri taslağını bozmadı. Memnun görünüyorlardı hallerinden. Ne zamana kadar? Diyarbakırlı sporcular, uyandırana kadar! Barış’ın ayağına öyle basıldı ki... Baros’un kırığı solda sıfır kalırdı, yırttı. Görmedi Özkalfa. Sonra Barış kıstıranı, ısırdı da yakalandı ‘sarı’. Tolga, Abbas, Şener’in gerilime katkıları ve Galatasaraylılar’ın vaziyete baş kaldırmaları! Sonuç? Güç gösterisi için biraz kıpırtı ve devre Sabri golüyle 1-1. Sonra Arda soda gibi patladı ve Espinoza’nın da gazını aldı 1-2.

Gelelim sadede... Ben güzele ‘güzel’ demem, ‘güzel’ benim olmayınca! Böyle teknik adam anlayışına da ‘bravo’ demem, Barış’ın atılacağına uyanmayınca. Ya sen Özkalfa! ‘Usta’ ol artık. Espinoza’nın ceza alanı önünde topu ellemesinin cezası nedir, öğren. Teknik adam ve hakem tuhaflıkları eşliğinde ve üstelik 10 kişi kalmış olsa da, Galatasaray’ın ıkına-sıkına Diyarbakır’dan galibiyet alması başarı sayılmamalı. Kimse kimseyi kandırmasın. Ziya Doğan’ın şartları da, Rijkaard’ın şartları da ortada. Surinam asıllı teknik adamın kafasının Milano’da kalıp kalmadığı da bir başka muamma.

‘Cim Bom-u huzur, Milano-u muzur’ vaziyetleri yani!