Basketbol adına şahane gece…

Potalar arası sergilenebilecek tüm güzellikler; önce insan sonra yarışmacı, Türk ve Yunan’ın kucaklaşmasıyla, sahne aldı. Pistiolis ve Ataman’ın her türlü ego, kibir ve yapaylıktan uzak, insanlık ve sportmence dostluğu samimiyetle kucaklayan ; ‘man to man’ kadim dostluk penceresinde açık ve net görüldü. Bu görüntü tribünleri, sporcuları, hakemleri, yani insani olan herkesi sardı sarmaladı ve ortaya basketbol adına şahane bir gece çıktı. Tüm emeği geçenlere şükran duygularımı, teşekkürlerimi sunuyorum.

Olağan üstü değerlerde akıl oyunları gecesiydi. İlk anından, son anına kadar nefesleri kesen bir satranç çekişmesi. Üstelik satranç ustalarının taşları son derece değerli, canlı, kanlı, heyecanlı ve adam akıllı üst düzey meziyetlerle bezeli. Vezir, şah, kale, at, fil hepsi fazlasıyla vardı fakat asla piyona rastlanılmadı! Mücadele baştan sona pırıl pırıldı.

Kazanan tarafın bir sonraki karşılaşma için büyük avantaj sağlayacağı oyunda ‘vezir’ rolü üstlenen Larkin ve Micic skoru belirledi. Pistiolis savunma adına tüm önlemleri Larkin’i bloke etme amacıyla almıştı. Amma velakin Larkin önce asistleriyle, ardından sayılarıyla hırpaladı. Daha sonra Micic’in de devreye girmesiyle Ataman’ı kocaman stresten vezirleri arındırdı. Hele hele Mısıc’in skoru GS 62 - 67’ye taşıyan 4 dörtlük 3’lüğü kuyumcu terazisi hassaslığında seyreden heyecan fırtınasının, Anadol Efes adına mutlu neticesini fısıldadı !

Bost ve Micic arasında geçen figürler de, gecenin nazar boncuğu olarak tanımlanabilir. Ayrıca Sadık kardeşimize ‘Kabaca’ namını atfeden şahsı da kınıyorum. Bu denli latif, naif, kreatif ve dengeli basketbolcuya; ‘kabaca’ tanısı koymak, esas büyük kabalıktır aslında.

Galatasaraylı’yım yenilgiye üzüldüm. Europe Emparatore Ergin Ataman adına da sevindim. Dün gece şahit olunan seviye, basketbolumuzun geleceği adına ümit zerkidir. Sezon sonu bunca müsabaka, heyecan, başarı ve yorgunluk ikliminde böylesi berrak, pırıl pırıl müsabaka… Helal olsun valla.