Kocaman Valbuena'dan ne istiyor?

Aslında sorunun yanıtı basit. İnsanlık tarihi bir yana son 30-40 yıla biraz dikkatli baktığınızda yaşamın ve futbolun evrildiği yön sizi doğruya götürebilir. Toplumsal yaşamın ayrıntılarına baktığınız da futbol ile paralel gittiğini görürsünüz. Bir zamanlar toplumsal yaşamnın gidişatı bireylere, liderlere bağlıydı. Sonra devreye toplumsallık, birlikte hareket etme fikri girdi. Futbol tarihi de benzerlik içerir. Büyük bireysel yıldızlardan birlikte hareket eden takımlara doğru evrildi futbol. Dünyanın bugün en önemli yıldızlarından biri olan Lionel Messi "arkadaşlarım olmasa ben bir hiçim" diyor.

Aykut Kocaman'ın istediği de bu doğrultuda hareket eden, gelecekte bireylere değil takımın ortak gücüne dayalı bir ekip oluşturmaktır. Doğaldır ki, böyle bir düşüncenin içinde, genelde tek başına hareket eden Valbuane'ye yer bulmak kolay olmuyor. Valbuena gibi oyuncular salt bugünün sorunu değil. Geçmişte de aynı problem vardı, büyük olasılıkla yakın gelecekte de aynı yaklaşımlar yaşanacak. Çünkü tribünler ve medyanın bakış açısıyla teknik adamların futbola yaklaşımı farklıdır. Birileri oyunun içinde hoşca vakit geçirip seyrederken mutluluk aramanın peşindedir, teknik adamlar ise sonuç almanın...

Uzun yıllar önce teknik adamlıkta çığır açmış büyük hocalardan biri olan Helenio Herrera "kendisi için oynayan rakip için oynar. Takım için oynayan, kendisi için oynar demişti. Bunu söylerken şu gerçeğin altını çizmekteydi: Bir oyuncu genel özellikleri itibarı ile değil, takıma uygunluk açısından da iyi olmalıdlr. Bir oyuncu bireysel olarak çok becerikli olabilir. Ancak kolektif futbola bireysellikten daha fazla önem veren bir anlayışın peşindeyseniz Valbuena gibi oyuncular için koşullar uygun olmayabilir. Takım oyununa zarar verebilecekleri için bu gibi oyuncuların tarzı benimsenmez. Oyuncunun topla olan ilişkileri ne denli becerikli olursa olsun, bütünün bir parçası olarak görev görmüyorsa , o bütünün içinde yeri yoktur.

Futbol takımlarında oyuncuların en temel işlevlerinden biri futbolun büyüleyici sonsuzluğuna katkı yaparken, kendi yaşamını hatta kendi geleceğini bir kenara koyup, mücadele ettiği süre içerisinde takım ruhuna hizmet etmektir. Ancak böyle düşünen futbolcular, futbolu değiştirip dönüştürebilir. Ne yazık ki, anlık bireysel hareketlerle günü kurtarmaya çalışan oyuncular, futbolun dönüşümüne yeteri kadar katkı sağlayamıyorlar. Bir yanda takım oyunundan hareketle inşa edilen dayanıklı bir bina, öte yanda Valbuena'nın bireysel çeşitliğinin yarattığı kırılganlık. Belki de Aykut Kocama ile Valbuena'nın arasındaki sorunun kaynağı burada. Kimbilir?