Bu buluşma gerçekleşmeli

Olağan şartlarda ‘aptalca’ gelebilecek bazı eylemler, olağanüstü dönemlerde ‘şart’ olabilir. Tıpkı Fenerbahçe Futbol Takımı’nın Düzce Topuk Yaylası’ndan bir günlüğüne İstanbul’a dönerek, antrenmanını Şükrü Saracoğlu Stadı’nda yapıp, geri dönmesi gibi. Normal şartlarda böyle birşey yapmaya kalksanız, herkes size şüpheyle bakar; “aklından zoru mu var” diye. Oysa şu günlerde Fenerbahçe’nin böyle bir eyleme şiddetle ihtiyacı var, bana göre. En başta taraftarın. Çünkü “şike operasyonu” patladığından beri hepsi şaşkın, üzüntülü, öfke dolu... Birşeyler yapmak, harekete geçmek, suçlamalar karşısında seslerini duyurmak, dayanışma içinde olduklarını göstermek istiyorlar. Onları bir araya toplayacak, tek vücut olmalarını, seslerini duyurmalarını, içlerindekini haykırmalarını, dayanışma içinde olduklarını göstermelerini sağlayacak tek şey, takımın Şükrü Saracoğlu’nda yapacağı bir idman. Yürüyüş için izin almak zorundasınız. Yoksa yaşadışı bir iş yapmış olursunuz. Ancak kendi stadında idman yapmak için kulübün, izlemek için taraftarın izin almasına gerek yok.
Sadece taraftarların değil, futbolcuların da böyle bir buluşmaya şiddetle ihtiyacı bulunuyor. Onlar da şaşkın, üzgün, moralsiz, yıkık. Aykut Kocaman ve teknik heyet, her ne kadar onları bu havadan sıyırmaya, saha dışından saha içine çekmeye çalışsa da, bir yere kadar... Futbolcuya moral verecek, yüzünü güldürecek, ayağa kaldıracak en önemli ilaç, taraftarın ilgisi, sevgisi, desteğidir. Alır takımı, getirir İstanbul’a, çıkarırsınız “mabediniz”e. Forması olan giyerek, olmayan Fenerium’dan yenisini alarak (böylece bıçak gibi kesilen satışlar da patlar) idmanı izler, futbolcuya ve kulübüne olan sevgisini haykırır, içini döker, rahatlar. Çünkü futbolcunun taraftara, taraftarın bir araya gelmeye çok ama çok ihtiyacı var. Sonra alın takımı dönün yine Düzce’ye, moral yüklü olarak...