Beğenseniz de beğenmeseniz de

“Üç tane koşmayan, mücadele etmeyen adam yani Anelka, Alex, Nobre birlikte oynamaz. Yoksa orta saha zaafiyeti başgösterir ve Fenerbahçe, kalesinde sürekli tehlike yaşar” tespitine katılmamak mümkün değil. Birisinin kesilmesi gerekiyordu. Anelka sakatlandı ve sorun kendiliğinden çözüldü. Ancak Fenerbahçe’nin yeniden yükselişini sadece buna bağlamak doğru değil bence. Belki de çok daha önemli bir nokta var; Futbolcuların bazı şeylerin farkına varmış olması. Yani pabucun pahalı olduğunu anlamaları. Boşuna dememişler, “Bir müsibet, bin nasihattan iyidir” diye. Gaziantep karşısındaki görüntüden çıkan anlam şuydu; “Biz bu ligi şampiyon bitireceğiz. Bu yolda da önümüzde kimse duramaz.” O kadar kendilerinden emin, güvenli, inançlı, bilinçli, istekli, o kadar kararlıydılar. Çok daha önemlisi bir o kadar da sakin. Bu özelliklerle sakinliği bir arada barındırmak gerçekten önemli bir meziyet. Çünkü bazıları inanmışlıkla agresifliği birbirine karıştırıyor. Böyle olunca da, rakiplere ve hakemlere karşı olmadık davranışlarda bulunabiliyorlar. Tabii bu da onları sevimsiz ve itici yapıyor.Fenerbahçe, bugün Denizlispor karşısında da farklı bir görüntüde olmayacak. Yine savunmada dikkatli, sakin bir şekilde top çevirecek, yine fazla pozisyona giremese de, oyunda hakimiyetini ve rakibine üstünlüğünü hissettirecek, yine sabırla gol arayacak. Gol yerse hiç paniğe kapılmayacak. Bazılarının hoşuna gitmeyebilir ama Fenerbahçe’yi şampiyonluğa belki de çifte zafere bu özellikleri ve futbol anlayışı taşıyacak.