Utanç

Ama sahada işler yürümedi. Hiddink, ilk yarı sonunda sistemini değiştirmedi sadece ‘Gökhanlar’ı değiştirdi. 51’de 3. golü yiyene kadar sistem yürümedi, golden sonra da... Hiddink, hiçbir şeye müdahale etmedi. Hırvatistan, neredeyse hiçbir şey yapmadan sadece doğru durarak, 10 oyuncu birbirine yakın pozisyon alarak bizi sahadan sildi. Selçuk’un yerine Topal’ı, Burak’ın yerine Umut’u aldı Hiddink. Sistemle hiç oynamadı. Bu hamlesizlik, bana bir istifa mektubu gibi geldi. Hiddink bunu yaparak aslında şunu söyledi: Ne olursa olsun, ben böyle oynarım. Rakip beni durdursa da, benim oyuncularım bu sistemi uygulayamasa da ben sadece bunu uygularım. Kabul ediyorsanız ben buyum.

Ama bu iş yürümüyor. Hırvatistan, grupta deplasmanda Gürcistan’a yenildi, Malta’dan gol yedi, Yunanistan’a iki maçta da gol atamadı. Biz ise bu takıma karşı pozisyon bulamadık. Hiddink, 1 numaralı sorumlu. Sporda utanç olmaz ama bu oyun utanç vericiydi. Ancak oyuncuları da temize çıkaramayız. Gökhan Gönül’ün futbolu bırakmış gibi oynayışı, Sabri’nin kontrolsüzlüğü, Giray ve Egemen’in oyun kurma konusundaki beceriksizlikleri, Selçuk ve Emre’nin dar alana sıkışmaları korkunçtu. Hırvatistan’ın intikamı acı oldu. Ancak şunu da belirtmek lazım. ‘İstanbul seyircisi, bu takımdan daha fazlasını hak ediyor mu’ diye sorarsanız, etmediğini rahatlıkla söyleyebilirim. Milli Takım’ın bir an önce Anadolu’ya taşınması gerekiyor. Volkan’a yapılanlar, ne olursa olsun büyük bir ayıp.