Standar farkı!

Ronaldo bir takım. Yani Real’le oynadığınızda aslında 2 takımla oynuyorsunuz. Hatta Ronaldo diğer takımı kendi seviyesine çekiyor, yükseltiyor. Galatasaray onun yokluğunda 2 takımdan biriyle oynadı. O takım da birçok genç postansiyel oyuncuyla sahadaydı. Ramos erken bir kırmızı kart gördü. Real Madrid 10 kişi kaldı. Galatasaray rakip alana yerleşti, topa da sahip oldu. Ancak kafi gelmiyor. Real’in oyun hızı ve pozisyon bilgi ve taktik disiplini maçı alabiliyor.

Mevzu bilgi...

Bu toplam bilginin doğurduğu sonuca bakın: Arbeloa’yı bilen bilir. Bu seviyede bir gol, bir asist yapabilir mi? Yapıyor işte... Böyle bir standart karşımızdaki. Konu bazen sadece bundan ibaret oluyor. Galatasaray’da bu seviyeyi zorlayacak çok oyuncu var. Ama maalesef yaklaşamayan da çok. Dany, Amrabat, Bruma. Bunların çoğunun yabancı oluşu da garip. Mevzu bilgi... Ve onu kullanabilmek...

Çarpıcı bir örnek

İyi bir örnek vereyim. Umut Bulut özel bir oyuncu. Dün de özel bir görevi çok iyi yaptı. Illaremendi ve Casemiro’nun oyun kurmasına müthiş bir defansif performansla engel oldu. Bunun üzerine ilk yarıda rakibin en tecrübeli oyuncusunu attırıp defansını salladı. Bu da yemedi iki kez arkaya koşuyla kaçıp golü de attı. Onun rolü, katkısı özel ve çok yönlüydü.

Umut yıkılmıyor

Ancak bu kadar da değil. Normalde Madrid deplasmanında yıpratıcı bir serbest vuruş golüyle geri düşmüşseniz bir moral düşüşü olur. Onda olmuyor. Torino’da 86’da dahi olmamıştı. Dün de olmadı. O yıkılmıyor. Yere düşmüşken kalkar kalkmaz yumruğu vuruyor. Beğenmeyenler ayıp ediyor... Beğendikleriyle de...