Şampiyon gibi

Terim böyle figürler arıyor. Galatasaray da böyle bir Terim arıyor.
Hagi yetenek ve kalitesi bulmak mümkün değil. Ama onun ağabeyliğini Melo’da bulmak mümkün. Melo kavga ediyor icap ettiğinde. O kavgayı başkası etse kavga çıkabilir bildiğimiz anlamda. Ya da o kavgadan kırmızı kart çıkabilir. Ama Melo’nunki farklı. O dikleniyor. Ve liderlik ediyor. Melo’nun o kavgacılığı ne kavga çıkarıyor, ne kart. Onun kavgacılığı Hagimtırak...
Bununla kalmıyor... Dün için en azından, Semih de Emre’yi karşıladı bir anlamda. Bir önceki jenerasyon için Bülent Korkmaz’ı karşıladı ya da...
İlk yarıda bu unsurlarla ve sistemle Galatasaray önde bastı. Eboue sağda Kayseri’nin, eksik orta sahasını zorladı, dengesini bozdu.
Burada Şota’yı eleştirmek için elimizde olan Gökhan/Ömer tercihi olabilir. Galatasaray’ın önde basacağı kesinken enerjik Ömer’i önce, tecrübeli Gökhan’ı sonra oynatmak varken yanlış tercihe sapması bir diğer hatası.
İkinci yarıdaysa geçen haftanın hakem durumlarından, doğal olarak etkilenmiş hakemi Cüneyt Çakır’la Amrabat’ın durumu ilginç.
Çakır ligin en iyi hakemi. Ve hatta Avrupa’nın en iyilerinden. Amrabat da muhtemelen Terim’e “Ne Riera’sı be abi” dedirten adam. Ligin en iyisi...
Dün diğer sarı-kırmızıyı giyse ilk yarıdan fark olurdu kabul edelim ki.
Terim’i bir kenara koyalım. Amrabat ve Çakır’ın sahadaki çatışmasını sadece üst düzeyde seyreden üst düzey adamlar anlar...
Son derece parlak bir deplasman galibiyeti Galatasaray’ınki... Bu yılın en sağlam sınavını vermek yani...
Biliyoruz ki Terim şampiyonluğu kovalıyor. Muhtemelen bütün bu şike krizinin ortasında kazanacak da. Kayseri maçı her anlamda bunun göstergesi.
Terim’in dünkü sevinci sadece galibiyet değil şampiyonluk sevinci gibi...