Riskler ve sorular

Karaman, Galatasaray’ın maç başı baskı dinamiğine önlem alarak başladı. Merkezi ekstra daralttı. Geriden de rakibi merkeze yönelterek. Tabii ki bu oyun riskler de taşıyordu. Konuk ekip orta saha presini deldiğinde, savunma beklerini çizgiye indirebilirse burada sayısal üstünlük sağlanıyordu. Onyekuru ve Mohamed'i sol ve sağda üçgenlerin parçası yaptıklarında şanslar da yakaladılar. Özellikle Yedlin, Arda, Mohamed üçgeni fena çalışmadı. Ancak bunun istenen sıklıkta olduğunu söylemek zor. Ankaragücü'nün fark yarattığı bir başka konu ise rakip sahaya zaman zaman kalabalık yerleşip Galatasaray'ı orada meşgul etmek oldu. Gitgele çevirmediler. Dengeyi kaybetmediler. Devre sonunda 4'er şut denenmişti.

Oyun Galatasaray açısından avantaj yaratsa da Terim son iki maçta olduğu gibi sadece oyuncu değiştirmekle yetinmedi. Devre arasında oyunu da değiştirdi. Falcao'yla iki santrfora döndü. Kerem ve Onyekuru'yu da içeri çekerek beklerini oyuna soktu. Önde 6'lı bir hat istedi. Marcao ve Donk da sırasıyla akınlara katıldı. Ankaragücü savunma merkezinin başını ağrıtacak bir kalabalıkla birlikte risk de çok arttı. Lobjanidze'nin (hem de Muslera’ya) Atibavari golünden sonra gelen Mohamed'in kırmızı kartı bu oyunun belki de sadece onun için tasarlanmış olması itibarıyla plana çok büyük hasar verdi. Kilit taşı yerinden çıktı.

Burada 2 soru sormak lazım: Acaba devre arasında oyunu değiştirmeden Feghouli ve Belhanda'yı almak ne sonuç verirdi? Ve Mohamed atılır atılmaz bu oyuncuların girip oyunu değiştirmesi daha doğru olmaz mıydı? Çünkü toparlanmak zaman aldı.