Pozisyon vermeden

Fatih Terim’in takımı üzerine yaptığı belirlemelerin en ilginci şu: Orta saha kanatlarında iç özellikli oyunculara yer vermesinden doğan fark. Her ne kadar Riera bunun dışında kalsa da, doğru bir tespit. Ve sonuçlarına bakmak lazım. Bu durum Galatasaray’a belirli avantajlar sağlıyor kuşkusuz. Ancak uygulamadaki eksiklik neticesinde istenen seviyede değil.

Özellikle Engin, kariyerinin en çok uğraştığı, iyi niyetle futbola asıldığı döneminde olmasına rağmen orta saha alan paylaşımında soruna yol açıyor. Onun hamleleri Selçuk- Melo tandeminin işleyişinde bir problem ortaya çıkıyor. Aslında sürekli içe dönerek oynaması bir avantaja çevrilebilir. Eğer Eboue ve Hakan hücuma daha fazla destek verseler, özellikle ters toplarda Engin çok daha fazla boşa çıkıp rakip savunma için kontrol edilmesi zor bir tehlike olabilir. Ancak bu istenen seviyede olmuyor.

Buna Necati’nin bildiğimiz sıkıntısına da ekleyin. Deplasmanda adam markajında olduğu için zekasıyla boş alan buluyor. Ama içeride büyük kalabalıklar içinde. Yaşadığı fizik sıkıntı içeride işi zorlaştırıyor. Bunları bir eleştiri olarak değil, varılabilecek noktanın ne kadar yüksek olduğunun belirlenmesi olarak görün.

Çünkü Galatasaray bu eksikliklere rağmen ligin kalburüstü takımlarından birine karşı, son dakikaya
kadar pozisyon vermeden maçı getirdi.

Eğer savunma kanatlarını oyuna dahil edebilirse hücum randımanı aritmetik değil geometrik olarak artacak. Bunu çok net görebiliyorsunuz. Kısa zamanda gelinen yol, orta vadede varılabilecek hedeflerin sinyalini veriyor. Yeter ki, özellikle Selçuk ve Elmander silahlarını daha fazla kullanılabilecek hücum yapısını oturtsunlar. Yani çizgiden çizgiye enine savunma kanatlarını da oyuna katarak hücum edebilsinler.