Penaltı vermeme kararı

Önce...

Yunus Yıldırım’ın vermediği penaltı bir karar. Yıldırım penaltı vermemeye karar vermiş. Çok önce... Bir kariyer kararı bu...

Yunus Yıldırım hakemliği bıraktığında, ‘onu nasıl bilirdiniz?’ sorusuna herhalde herkesin vereceği ortak cevap ‘penaltı vermezdi’ olacaktır. Bir hakemin böyle bir ünü olabilir mi? Bir meslekte böyle temel bir özellik edinebilir mi?

Bir şöför için sola dönemezdi... Bir aşçı pilav yapmazdı.... Bir öğretmen ‘z’ harfini öğretmezdi diye tanımlanabilir, hatırlanır mı? Ya da böyle bir özellik edinebilir mi? İşin komplo yönünde değilim... Ancak gerçek şu ki o açıdan o elle oynamanın 4 hakem tarafından da görülmüş olması gerekir. Açık net tartışmaya yer bırakmaz bir elle oynama...

Bakın, başka bir hakem ekibi tarafından verilmese yine anlatılabilir. Böyle çok pozisyonda hata yapıldı, yapılıyor ve yapılacak... Ama işte Yunus Yıldırım olunca bu klasmana girmiyor.
Diğer korkunç kararlarını bu kapsamda değerlendiriyorum zaten. Normal hakem beceriksizliği... Meirelese’e gösteremediği kırmızı kartı, ya da Egemen’in ve Caner’in nedense üzerine koşarak kart göstermesi vs. Bunlar kötü hatalar... Ama penaltı vermemem kararı başka. Neredeyse absürt bir durum...

Öte yandan...

Fenerbahçe gergin... Ne kadar korkunç olsa da bir karar Caner’in, Egemen’in, Emre’nin kontrolden çıkıp bizzat kendilerine zarar verici hale getiriyor.

Çok iyi bir ön alan presiyle Aatıf’a top aldırmamayı başararak girdiler oyuna. Oynatmadılar. Ama çok çabuk dağıldırlar. Büyük takım önce soğukkanlılıkla kazanır. İşte bunu yapamadı Fenerbahçe. İyi çalışan 4-3-3’leri dripling yapabilen orta saha eksiği dışında gayet iyi çalışırken, pozisyonlar bulurken kendisine geren bir takıma dönüştü. Taraftar gerilir. Ama oyuncu hayır... İşte bu büyük sorun. Böyle olunca futbol tartışmaya analiz yapmaya gerek yok...